اللہ بسّ انت
‘’بگش اللہ شُمارا چہ اے سکّیءَ ءُ چہ ھر تکلیپءَ پہریزایت۔ ‘’
آیا اللہ پاک پہ وتی بندہ آں بسّ نہ انت?
امروز رنج ءُ دردانی یک پڑے ھرکس اے پڑا دؤر کنت گڈا آ وتارا مدام پہ ھروڈیں سکیءُ سوریءُ دردانی ھاترا ساڈی بکنت۔۔ امروز ءَ بازیں مردم ھنچین بنت کہ عمرے گیشیں بھرءَ گوں دردءُ رنج گوازین انت ءُ لھتے ھنچیں ھم ھست کہ آھانی عمر نیم پہ وشی ءُ نیم پہ قھریں دردانی آماچیءَ گوستگ ھماکہ آھاں رنج ندیستگ آ سک باز کمّ انت۔۔
بنی آدم کشءُ گورءَ مدام سکّیءُ رنج گولان انت چوھما نشانگ باز وڈا کہ آ وتی تُپنگ دیمءَ گوں نشانگءَ کنت ءُ جنت جزا برے برے تیر رد بنت بلے گیشتر تیرنشان سرا لگّ انت انسان ھم ھمے سرپد بہ بیت کہ من ھمانشانگ آں کہ منی کشءُ گوراں تیر کپگءَ انت الّمءَ یکروچے کئیت کہ من نشانگ جنوک آماچ باں۔۔ پمشکہ گیش انسان ھمے سرپدبہ بیت کہ آ یک نہ یک روچے یک نہ یک ساھتے سکیءُ رنج گندایت۔۔ اے تمامیں کاراں انسان بے واکدار انت آھی دست نرس ایت کہ آ بگوش ایت من چہ ھرسکیءَ آجو باں بائدانت آ وتاساڈی بکنت ءُ مدام وتی ھمایکیں اللہ ءَ چہ بے ھیال مہ بیت ءُ وشیءُ سکیاں ھمائیءَ یات بکنت۔۔ سنگت، دوست، بیلءُ ھمبل اے ھما سورگیں پیشّ انت کہ اگں کمو ایشاں زور پربیت اے سدانت ءُ ھمراھیءَ یلہ کن انت۔ صبادشتیاری گشیت!
وشیاں گونءُ سکّیاں ھمراہ نباں
زرچنیں ھمبل ھچ کسی دوزواہ نباں
بلوچی زبانءَ بتلے کہ
‘’پہ زری نوداں کُلءَ ماں تاھاپءَ مہ بند۔۔۔۔۔ نود بُرّ انت ءُ کُل ے ماں تاھاپءَ کپ ایت۔ ‘’
ستک بکن ھما ھستی سرا کہ آھی لُنجیں شپ جوڑ کتگ کہ آھی ءَ چہ پد آ اے ھم طاقتءَ دار ایت کہ لنجیں شپءَ پد بامگواہ کنت ءُ ھمائی قدرتءُ طاقت انت کہ شاھاں غریب ءُ وار کنت ءُ نیزگارءُ واراں شاہ ءُ امیر کنت۔۔
من ءُ تو چی انت? اے بابتءَ کمو بہ جیڑ !
چہ ھاکءَ ودی بوتگیں پدا ھاک بئیں۔۔۔۔۔
ندکار
یلان زامرانی۔