داستان مریدوهانی رادرسال 1383درکتابم زیرپِلک نوجوانی منتشرنمودم:
داستان مرید و هانی از جمله داستانهای عبرت آموز و عاشقانه(lyric)در
تاریخ بلوچستان به شمار می آید. این داستان به سبب جذّابیتهاهای خاصّ
خود هرگز رنگ نباخته بلکه همیشه سینه به سینه ردّ بدل شده است. بسیاری از
شاعران و خوانندگان با این داستان به زیبایی آواز سرداده اند. اکنون اصل
یا خلاصه همین داستان ؛ به زبان بلوچی نقل خواهد شد.
هــسْتَـــه رۏچڃ رۏزگارڃ
بو کـَــدیمّان یَک بهارڃ
شُت بهار و یَهْـتْ گـَـرماگْ
داغ بوتــَّـن باغ و اَنْباگ
نِشتَـه هانی پَه دَوارا
یَهْـتَه چاکر چَه لوارا
جا جَه هانی چَه تَوارا
داتَه آپی پَه سُوارا
جُمَعی رۏچڃ هانی هَـبَر بو که مرید، آهی واسْتارِن چَه یِڃ رُۏچا رَنْد،
هانی مریدّی دڃما نکـَپْتْ!مرید، آهی ناکۏ زَهْتَه. هانی پِت، دینارَتْ.
هانی پِت و ماتا گۏن مُریدّی پِت و ماتا پَه یِڃ دوهِڃـن واسْتارو دِشْتاران
بازڃن چیزّڃ چَه جا و نُپادا گِپْـتَه تا یڃ دِگِه چیزّان زُرْتَگ و
پَیْـم وآمادَه
کـُـتَگـَـت. گَرماگا وَتَی گرمی بُنْگِڃج کُتْ چَه لِوارَئ گـُواتا، لور چِسْتَه.
هَمِڃ گرم و جَلَیْحْ تَها یَه بَرا تَوارِڃ چِسْت بو. دینار مَه لۏگا نَیَت.
هانی وتَی کـَـ̈طۏنْگا نِشْتَگـَه. وَهْدِڃ کِه سَری در کُت و چَمّی شانْک داتَن؛
مردڃ دیسْتی که وَتی اَسْپَـیْحْ کـَـنِکـّا وۏشْتاتَگ و آپ لـُـۏ̈طَگـَـت
هانِیا تاسِڃ آپ زُرْت و آ مَرْدَیْحْ دستی دات.
تُنّیکـّڃن مَرداوَهْدِڃ کِه هانی رنگ و صورت دیتّ؛
یَه بَرا عاشِکْ بوتّ و چَرِت. چُۏگـَنـُۏکان آپی تِـنْگِـتَـنْ!
هانِیا نَزانْتْ کِه یِڃ مَردْ؛ مَزَنْ میر چاکـَرِن.آ شُت و وَتی کُڌّل و
گِدانا نِشْتْ.آهی دوهِڃن چَمّان؛ چاکری مَجْگَـَـئ تَها؛
بِڃ کـَراری پادْکُرْتـَگـَه! چاکر مَه راها یَه گـُۏش،
هانی حُسن و چَمّانی فکر و ذکْرا درْگیرَتْ.
وَهْدِڃ کِه لۏگا سَربوت؛ آهی فَوْج و لشکرانْ وَتی حاکم،
گـَـنُۏک احوالْ دیسْت. یَک پَه یَکـّا آهی دڃما نِشْـتَـنْت وچَه
آهی دڃم تَهاریا جُسْتِشْ کُه. چاکرا یِڃ وَتی مَحْرَمڃن
رازْ هِچ کـَـسا گـُـوَشْتْ نَکـُه جادوگـَـرڃن پیرَه زالِڃ که
چاکری رازانی مَحْرَمَه شیمُّـشْت و چَه چاکری حالا جُسْتی کُت.
چاکرگـُۏن سازِڃنی سۏج و جُسْتا وَش حال بوتّ لَهْمْ لَهْما گـُۏن
سازِڃنا وَتی رازی گـُوَشْت.
اُ چَه سازِڃنا لـُۏ̈طِـتی که یِڃ مُشکِلا مَنیگا حلّ بِکَن.
گـُۏنْ سازِڃنا گـُشْتی کِه من مَزَنْ مِسْتاکـیِّـڃ تَرا دَیُن. سازِڃنا
جواب گـَرْدِڃنْت:
اُ مَـــنی سَــــردار؛ مَــن کـَــنُــنْ یِـــڃ کار
هانِــــیــا اَلَّــم من کَــنُــنْ تــیّ یــار
تَــوْ مَــبی غـمگین چَــه گـُــلـَــئ یــادان
هانِــیا کـــارُنْ گِــڃــش کَــن دادان
مَـن رَوُنْ اَلَّــم هانیَـئ لوْگا
پَچْ کَنُن اَلَّمْ تــیّ غــمَــئ بــۏگا
چِسْــتْ بـوسـازِڃـــنْ پَـــرْهَـــمِڃ کــارا
تـا بِــیاری آ سَــک سَــرِڃــن یــارا
چــۏ رَسِـــت ســازِڃــن مـــنزلِ دیـــنار
فَــهْــمِـتــی هَسْــتِــن هــانِــیا وَسْــتــار
گـُـشْـــتـَگی هــانی یِــڃ بَــچَکْ سِــلـِّـن!
بِــڃ وَسِـڃـن زَهْگِـڃ گـَــرْدِنی چِــلـِّـن!
مَـئ گـُـلِـڃـن سَـرْدارْ سَــکْ تَــرا لـُــۏ̈طـی
جَـمْـبَــرَئ پَـیْــما چِــسْـــتْ بــو هانی
گـُـشْـتـَگی سازِڃــن پَــرْمَــزَن شانی
اُ جَــنِڃـن بِـڃ عَکْـــلْ زو برو گـُـم بی
چاکری گامِــڃـش سِــلْ دَپِـــڃـن ڌاچــی
آ مُــــریـد جــانــی نـازُکِـڃـن گـــالان
من نَــدَوْنْ هِــچْ بَـــر پَــرْ شُـمَـــئ مالان
گـُرا سازِڃن، گِرڃوان و اَرْسْ رِڃچان وَتی راها بُرْزْ بی.
آهِیا نَزانْتْ گـُۏنْ کُجان دَپ و زُبانا وۏر چاکرا گـَپّ بِجَنْت.
چاکر مَه عِشْکـَـئ آسان پیلّـُشَگـَـه. مُدَّتِڃ گـُـوَسْتْ کِه سازڃن ظاهر بو.
وَهْدِڃ کِه چاکرا آهی اَرْسْ دیتَّـنْـتْ. پَهْکْ ناامِڃد بو! سازِڃنا وَتی
گـَـپّگـُـشتَن. چاکرا دِگه مجلِسِڃ گِه. هر کـَـسا گـَـپِّڃ گـُـشْتْ وشُت.
هِچْ کسی گـَـپّ چاکری مَجْگا نَلـَگـِّـتَن.سازِڃنا چَه وَتی مَجْگا
چیزُّکِڃ گـُـشْتْ کِه مَزَنِڃن ریشْ اِسْپِڃتان جَم کـَـنـَـئ.
چَه مُریدا هَنْ داوَتکـَـنَیْحْ.چَه هر کـَـسا کـَـوْلِڃ گِرَئ.
بَلْکِڃن یڃ جوان بِڃ سارْ بی گـَـپِّڃ بَجَنْت و گرفتار بی .
چاکر چَه سازڃنی مَکرا باز وَشْ حال بوتّ. مَه تَمامِڃـن
مُلْک و کۏهانْ تَوارْ بوتّ. پَه مرید و ریشّ اِسْپڃتان داوَت
رَسِڃـنَگ بوت. آ دِگه رۏچا بازڃن مَرْدُمِڃن جَم بو.
جارو اوَّلا چِسْتْ بوتّ و وَتی کـَـوْلی گـُۏن
میر چاکرا گـُـوَشْت.رَنْداهَیْـبَتانَا وَتی گـَپّ وکـَـوْلْ
گـُـوَشْتَن. مریدا گـُـوَشْتْ
بانْدا. بیاهِت هَرچِڃ مَن شُمَئ دادا دَیُن.
بانْداتیگِڃن رۏچا چاکری مردُم گۏن ڌهْل وسُرناهان
مُریدّی لۏگــَئ دَپا آتْکـَنت وچَه مریدِّش لـُـۏ̈طـِت که وَتی
دِشْتارا مَه سردارا بِدا.مریدّا جواب گـَـرْدڃنْتْ:
من دَیُــن پَهْکِــڃـــن مِلْک و میـــراثــــا
دل نَــــدا ؛ دِشْـــتارا شُمَـــیْحْ غَـــوْثـــا
یِــــڃ نَـــــهِـن دادِڃ کِـــه شــما لـُـۏ̈طـَـــئ
یِـــڃ عجبْ دادِڃ کِــه چِـــدا لـُـــۏ̈طـَــــئ
چاکـــری مَهْلـــوک بوعجـــبْ جاهِل !
آ مُـــریــدّی زۏرِش کُــــتَـن بـــاطــــل!
چَــه مُـــریــدْ آه وچَـــه دِلا پِــرْیــات
حاکُـــمَـئ زۏرا کـُـۏتَــگَه یِــڃ چــات
بُــرتَگِــش هــانی چـاکـــری رُنْـــبان
آ مــریــدّی عِـشْــکْ مانْـتَگـَـه دُمْـــبان
چـــۏ مـریـــدّا دیسْــــتْ آ وَتــی دِشْـــتار
چَـــه گـُـلـَـئ حُسْـــنا بــو گـَـنُــۏک و وار
مَـــه گِـــیابــانـــان تُــــرِّت و پَکِّـــــت
چَــه دِلـَـــئ دردان مَــــه غمـــان بُکِّــــت
مَـــئ مریـــدِش کُـــه بِــــڃ وَس و بِـــڃ یــــار
چــــا غــمان بــازِڃـــن چَـــه وَتَــــا بِــــڃـزار
مَــــئ خداجـــانا اِشْکـــُــتَـــن پِــــرْیــــاتْ
چـــاکــــری گِــــپْت و وَشْ عــــذابی داتْ
چاکــــری مردی بـــو زیــــان و گــــار
هانِـــــیا نـــزّیکی نبــــو گـُــــۏن یــــار
سیّ و دوســالا نِــشْــتَـــگـَـه هانــــی
بِــــڃ کس و بِـــڃ یــاری غــــمان وانـــی
گـُـشْـتَـــگی چاکـــر وَیْــــلْ بِکـَـــــن مارا
دَیْـــحْ تـَـلاکـــانــا تَـــوْ مَـــدَئ مَـــــهْــرا
چاکـــرا گـُـــشْــتَـــه زو تَــلاکـــانـــــــــا
تَـــوْ گـُـوارا و مــاتْ پَـه مَــنی جانا
آ مــریــدّی جــانْ پَــهْــتَــگـَـــه داغـــان
یِـــڃ گـُـــلِڃــنْ هــانی سُهتَــگـَــه باغـــان
تَــوْ بُــرو کــاسِـــدْ گـُـــشْ مــریـــدانـــا
تَــوْ بــیا مَــرْچی وَرْ مَــنی جانـــا
نِـشْــتَگـُــنْ تَــهْــنا گـُـۏن تَــهی یادان
دلْ مَــنی زَخْــمِــن کـَــم بِــکَــن وادان
چَــه دلِ عــاشِـــک بـــو جـدا بلبــــــــــل
مُـــدَّتِــــڃ رَنْــــدا هانِــــیا بـــــو گـُــــــل
آ زمِسْـتــانَـــئ ســـارْتِــــیِـش گـُــم کـُـــــه
گرمِ گـرْماگِــش پَــــرْدِلان جَـــم کـُــــــه
شیر و شربت بــو گـُــــۏن مُـــــرید هــانی
با وفــا بـــوتـَّـــن آ دل و جانــی
وزن: فاعِلـُــنْ فَــعْ لـُــــن فاعِـــلـُـــن فَـــعْ لـُـــــن
۔۔۔