مئے آزمانک کار۔ ۔۔۔ اے آر داد

[Zahida Raees Raji]

مئے آزمانک کار۔
اے آر داد ءِ نبشتانک

مرچی کہ مادنیاءِ فکشنءِ دیمروئیءَ گندیں کہ آزمانکءِ تہاچِنچو نوکیں چست وایراتکگ، اے حسابءَ مئے آزمانک ہچّ یے نہ اِنت پرچاکہ مئے کلمکاراں نہ گوں وتی جندءَ چشیں سیالی یے ھست ،نہ وتی ازِمءِ درگتءَ آگاہ انت، بلکیں شوکےءِ حسابءَ باریں چی نبیسیت، نامءَ آزمانکءِ ایر کنت۔
آکہ اے درگتءَ وتی ازمءَ گوں بندوک اَنت، آہانی گْورا ردوم ءُ سُرو پُرے الّم گندگ بیت، مئے کلمکارداں اندگہ زبانانی زوالءُ دیمروئیءِ چست و ایراں سھیگءُ سرپدنہ بیت آوتاگشینت نہ کنت۔
نئے کہ چوشیں اوستے بندگ بیت کہ مئے لبزانک دیمروئی کنت۔ آزمانکءَ دنیاءِ حسابءَ مرچی بازپندبُرّاِتگ، آوتی تچکیں رئیلءُ رومانیتءَ چہ سِستگءُ دیما اتکگ ،زیکّیں وتی بازیں لوٹ اِش سرگْوزکتگ اَنت۔ آئیءِ تہا سرجمیں زندگوںکپتگ مئے کلمکاروتی آزمانکءِ راج دپترءِ زانگءِ پدءَ اندگہ زبانانی راجدپترءَ اوں بوانیت، آزمانکءِ درگتءَ کمّے سنگین بہ بیت تہ نوں قصّہ ءِ ھست بؤگءِ جوازے پیداک کت کنت


اے گپّ دلگوشش کرزیت کہ نوکیں تبءُ میلانی بزانت تکنیک نہ اِنت اگاں گپّ تکنیکءِ بہ بیت تہ زیکّیں آزمانکءِ تہءَ اوں مونولاگءُ خیال ریچءِ برمشے درابیت بلے زیکّیں آزمانک نویسءَ ھمے وس کرتگ کہ وتی آزمانکءِ تہءَ انچیں قصّہے بہ سازیت یا ھماعکسءَ بہ کشّیت کہ چاگردءِ مُجاں اندیم بیتگ یاآئیءِ وانوک سرکارءِ وزیرو گزیراں پٹّ و لعنت بہ کنت یاگیشیں اوگام (نعرہ) بہ جنت، مرچی سرجمیں زندءِ فلسفہءَ دگہ رنگے گپتگ زندگیں زبانانی تہءَ ھزار بیل وآلاڑاتکگ ،تب ومیلانی پجّیءَ درشانءِ اوں ھزارکرامات پیش دارگ بوتگءُ مروچی نہ ایوکالبزچہ وتی زگریں بزانتءَ دیمترشُتگ، بلکیں ساچشت ھزارمعناءِ تہءَ بھروبانگ بوتگءُ اگاں بچارئے تہ نمیران اوں ھما لبزانک بوتگ کہ وتی زگریں بزانتءَ دیمترشُتگ اگاں نبشتہ کارنبیسگءِ وہدءَ وتی وانوکءِ ھیالءَ بہ زیریتءُ دیما بہ جنزیت تہ آ چیزءَ نبشتہ کت نہ کنت کہ آئیءِ دلءَ پیچ و تاب ورگااِنت۔

.................. سیمی بھر
by اے آر داد on Saturday, August 20, 2011 at 11:52pm
ما چوکہ انچیں زبانےءَ نبشتہ کنئگاایں کہ مرچیگیں لبزانکی ردوم شُونزبستگیں آپےءِ بزانتءَ ظاہراِنت نوکیں چیزےءِ نبیسگ یکبرے گران کپیت ، ہزار ایرادءُ زاہ ورگ کپیت بلے چہ اے گپّءَ دل کسان کنئگی نہ اِنت ہرزبانءِ سرا بنگیجی روچاں اے ہوپ کپتگ، بلے بایداِنت ایوک اے ھیالءَ گوں نبشتہ کنئگ مہ بیت کہ اے درشان رنگ پلانیءَ دوست بیت یا پلاں پارٹی ءِ مردم چہ تونہ وش بنت ، بلکیں ھمائیءَ بہ نویس کہ آئیءِ ہمرائیءِ ھمگرنچی گوں تو چی اِنت؟ یا ھمادردگوں تو چینچو سیالی کنت؟ چوھم نہ اِنت کہ سرجمیں آزمانک ندکارءِ سرگوستے بہ بیت، جوانیں ساچشت سرانی قربانیءَ لوٹیت،داں تو نبیسگءُ جیڑگءِ دراجیں پندےءَ نہ گْوزئے،ساچشتءِدردءَ نہ سُچ ئے نمیرانیں چیزنبشتہ کت نہ کن ئے۔
آزمانکءِ تہءَ نوکیں کتہ کاری کنئگءُ جتائیں گالوارےءِ بن ھِشتءِ ایر کنئگ عمرءِ مزءَ لوٹیت ،اے رنگیں کمٹمنٹ بلوچیءِ تہءَ بازکم گندگاکئیت۔ مرچی ردانکءِ جندوت ٹوہیں جُستے کہ ایشیءِ دودءُ رھبندچی اَنت؟ ایشیءِ بُنزہ اَچ فارسیءَ درکیت یا مرچیگیں اردوءِ رجانک کرتگیں رنگ اِنت کہ بوھیریں واجہ اوں ایشیءِ نبیسگءَ عیئبے نہ زاننت یا ھمے رنگ بہ بیت کہ سیدءَ وتی ردانکی ساچشتانی تہءَ سازاِتگ کہ آئیءِ تہءَ پہ وتی درشانیءَ نوکیں لبزءُ ٹرم اوں ا َڑکتگ ۔ مرچی اے گپّ ءَ کسّ ردکت نہ کنت کہ بلوچیءَ نہ ایوکاچہ لچہی بستارءَ اردوءَ رنگ زُرتگ بلکیں چہ ردانکءَ اوں اثر منداِنت۔

گُڈی بہر:

اے تچکیں گپّے کہ پہ نبشتہ کنئگءَ وانگ ھژدری اِنت بلوچیءِ تہءَ چوشیں لبزانک نیست کہ آمرچیگیں نبیسوکءِ تُنّءَ بہ پروشیت یا آئیءِ رھشونیءَ بہ کنت۔ آتچکءَ اردوءَ دست جنتءُ وانیت چریشیءَ سھرااِنت کہ آچہ بازیں چیزاں رنگ زیریتءُ ھمے درآمدیں لبزانکی وانگءِ نیمون انت کہ یک نیمگے ءَ نوکیں فکرءُ تکنیک نبیسگ بؤگءَ انت تہ دومی نیمگءَ بلوچی وتی زگر یں دروشم ءَ رولگءَ انت۔
داں ردانک ءِ زبانءِ جیڑھ نہ گیشیت آئیءِ رسم ءُ راجدپترءِ سما ودی نہ بیت آزمانک ءِ تہءَ زبانءِ نوکیں کتہ کاری کنئگ یا جتائیں رنگےءِ کشّگ دائمی جستے ءُ پسّوے نہ بیت۔
اے جنجال ایوک نہ پہ ردانکءَ انت بلکیں لچہی بستارءَ ھم ماانچو بیگواھیں کہ اگاں ماوتی نامانی نویسگ ءَ بے ھیال بہ کنیں تہ زانگ نہ بیت کہ اے ساچشت ءِ ھُدا بند کئے اِنت؟ِ
ماں آزمانکءِ تہءَ نوکیں درشانی یے ودی کنئگءَ زبانءِ ڈُبّہ مستر انت ایوک تکنیک مزنیں چیزے نہ اِنت داں آئیءِ تہءَ جوانیں نکانے نہ بیت ءُ پہ جوانیں نکانءِ نمیران کنئگءَ زبانءِ یکتائی ھژردی اِنت۔

[Thangi Baloch تنگی بلوچ]

سلام ءُ درواھبات زاھدہ راجی بلوچ
شمئے منّتوار، واجہ بلوچی لبزانکءِ زانتکاراے آر داد ءِ گونڈیں نبشتانک بلے مروارد پیمیں سوج ءُ پنت ماں باسکاں ایر کرتاں،واجہ گپاں سد پہ سد راست انت پہ جوانیں آزمانک نبیسگ ءَ جوانین پگرے کارداریت ، ما پہ آزمانک نبیسییءَ جھان ءَ باز پُشتا پش کپتگیں ،،، منّتوار

تنگی بلوچ

[Asghar Zaheer Baloch]

مہر بنی آدمءِ زندءِ مستریں مڈی اِنت

واجہ اے آر دادءِ کسانیں بلئے پُر مجگیں نبشتانک باز جوان ؤ مانا دار اِنت۔واجہ مدام بلوچی لبزانکءَ را میاں اُستمانی لبزانکءَ گوں دیم پہ دیم کنگ ئے جہدءَ اِنت۔بلئے تنیگہ بلوچی لبزانک آ ڈیکیءَ سر نہ بوتگ کہ ما آ وڑا پگر بکنیں۔تنیگہ نوک گام  اِنتءُ دیما رؤگ ءِ جہدءَ اِنت۔الم یک روچے وتی منزل ءُ ھندءَ سر بیت۔واجہ ءِ اے گپ اوں راست اَنت کہ ڈنی آزمانک چہ رومانیتءَ دراتکگءُ نوک نوکیں تجربگ بوھگا اَنت،بلئے منی ءُ تئی گورا تنیگہ چشیں لبزانکی تربیت گاہ ے نیست کہ اودا من ءُ تو گوں جوانیں رنگےءَلبزانکی راہءُ رپکاں در بہ بریں۔مئے مزنیں لبزانتءُ زانتکار اتکگءُ ایش اَنت کہ کسےءَ را کتاب ءِ نکاناں پہ چمشانکءُ چارگءِ ھاترا بدئے گڈا دو سالءَ  وتی گورءَ ایر کنگا پد ہما ڈولءَ واتر کنگ بنت۔تو کم چہ کم اے بگش کہ چے ھرابی ءُ چے نزوری اش مان؟بلئے اناں۔گڈا اے ھسابءَ لبزانک کجا دیما رؤت۔

شمئے کستر: آشوبی

[Zahida Raees Raji]

سلام ءُ درواھبات زاھدہ راجی بلوچ
شمئے منّتوار، واجہ بلوچی لبزانکءِ زانتکاراے آر داد ءِ گونڈیں نبشتانک بلے مروارد پیمیں سوج ءُ پنت ماں باسکاں ایر کرتاں،واجہ گپاں سد پہ سد راست انت پہ جوانیں آزمانک نبیسگ ءَ جوانین پگرے کارداریت ، ما پہ آزمانک نبیسییءَ جھان ءَ باز پُشتا پش کپتگیں ،،، منّتوار

تنگی بلوچ

واجہ تنگی بلوچ،سلام ءُ دروت،
من چہ دلءِ جھولانکی ءَ شمئے منتواراں پہ اے بنشتانک ءِ دوست دارگءَ ۔ من اے نبشتانک ءِ اے دگہ بہر ھم مان داتگاں اُمیتیں شمارا آ ھم دوست بنت۔
شمئے کستر
زاہدہ

[Zahida Raees Raji]

مہر بنی آدمءِ زندءِ مستریں مڈی اِنت

 
واجہ اے آر دادءِ کسانیں بلئے پُر مجگیں نبشتانک باز جوان ؤ مانا دار اِنت۔واجہ مدام بلوچی لبزانکءَ را میاں اُستمانی لبزانکءَ گوں دیم پہ دیم کنگ ئے جہدءَ اِنت۔بلئے تنیگہ بلوچی لبزانک آ ڈیکیءَ سر نہ بوتگ کہ ما آ وڑا پگر بکنیں۔تنیگہ نوک گام  اِنتءُ دیما رؤگ ءِ جہدءَ اِنت۔الم یک روچے وتی منزل ءُ ھندءَ سر بیت۔واجہ ءِ اے گپ اوں راست اَنت کہ ڈنی آزمانک چہ رومانیتءَ دراتکگءُ نوک نوکیں تجربگ بوھگا اَنت،بلئے منی ءُ تئی گورا تنیگہ چشیں لبزانکی تربیت گاہ ے نیست کہ اودا من ءُ تو گوں جوانیں رنگےءَلبزانکی راہءُ رپکاں در بہ بریں۔مئے مزنیں لبزانتءُ زانتکار اتکگءُ ایش اَنت کہ کسےءَ را کتاب ءِ نکاناں پہ چمشانکءُ چارگءِ ھاترا بدئے گڈا دو سالءَ  وتی گورءَ ایر کنگا پد ہما ڈولءَ واتر کنگ بنت۔تو کم چہ کم اے بگش کہ چے ھرابی ءُ چے نزوری اش مان؟بلئے اناں۔گڈا اے ھسابءَ لبزانک کجا دیما رؤت۔

شمئے کستر: آشوبی[/size]

سلام ءُ دروت ءُ دراہ باتے برات،

شمئے گپءِ سرا من تپاوت کناں۔  من ادا وتی جندءِ مسال ءِ شمارا دئیاں۔سال 2004 ءَ کساس 15 سال رند من اُردو نثر ءِ توکا دست مان دات پہ آزمانک نویسی  چکاس ءَ۔ اولی ماہ ءِ چکاس ءَ من گوں ترس ءَ بہر زرت بلے  پنجچمی نمبر زورت۔  ءُ آئ ءِ توکا یک ندکاریں اُستادے ءَ چیزے ردی کش اِتنت ءُ راہشونی کُت۔
 دوئمی ماہ ءِ چکاس ءَ من چارمی نمبر زورت۔ پدا اُستاداں نزوری ھال دات ءُ شر کنگ ءِ شون گون دلبڈی ءَ دات۔
 
پدا سہمی ماہ ءَ من سہمی نبمبر زورت ھمیں رنگءَ پنجچمی ءُ آھری چکاس ءَ من اولی نمبر زورت۔
 
ادا چیزے نامی ندکارہم چکاس ءَ بہر زورگایاتاں آھاں منی اولی نمرہ  بد بُرت کہ اے نو دربر یں ءُ شما پرچہ چہ مارا گیش نمرہ داتگ ءُ اولی درجہ ءَ سر کنائینتگ؟
گُڑآ ججیز کمیٹی ءِ اُستاداں  گوشت کہ اے نوبائند ءَ مئے سر ءُ سوج یک پہ یکءَ گران کُت اَنت ءُ اے رندءِ آزمانکءِ تہاما ہچ ردی نہ گندگائیں بلے آ سوج کہ من اشی ءَ داتگاں شمئے رنگیں ھمک شنگ بیوکیں ندکاراں درگوز کُت اَنت ءُ اے تکبر ءَ شمے آزمانکانی تہا چیزے نہ چیزے ردی پش گیجیینت۔
 
اے گپے گوشگ ءِ مانا اِش اِنت کہ اگاں مئے بلوچی زبان ءِ توکا ھم زانتکار پہ دل ستک نوکیں ندکار ءُ شائر ءِ راہشونی ءَبہ کن اَنت گُڑا زوت مئے نوکیں ندکار چہ آزمانکءِ بنوکی ردی اں چے وتا در کن اَنت ءُ زوت ءَ بلوچ آزمانءَ یک شریں جاہءَ سر کن اَنت
شمئے کستر
زاہدہ