,,,,,ھر ءُ شیر ,,,,,
رجانکار : میر نھنگی
گوش اَنت کہ شیرے ماں گریشگے ءَ سک باز ءُ بے کچّ ءُ بے کساس ءَ زرنگ ءُ گھرت ءُ توانا ءُ گبرون اَت ءُ وشنود ءُ وشھال ءُ جود اَت. گریشگ ءَ تھر پہ تھریں شکار ھست اَت ءُ شیر ءَ گیشتریں سید ءُ جانورانی سر ءَ دسترس ءُ واک ھست اَت آئی ءَ ایرپروشت ءُ ایرجیگ کت ءُ گاڑل اِینت ءُ وارت , شیر ءِ کش ءَ ملّا روباہ ھم چنگ ءُ رنگ اَت ءُ مدام ساڑی ءُ اِستنگ اَت شرّی سر ءَ چہ شیر ء پشپلامگ ءُ سرامداں سیرلاپ ءُ ھکّ ءَ ھکّ اَت ءُ چو ھپّو ءَ گوات کتگ اَت اے کھرکپتگیں گارزدگ شیر ءِ دست راست ءُ کاردربر ءُ کارگشاد اَت ءُ پہ ھرچ کار ءَ کڑو ءُ ساجو اَت ءُ یک پاد ءَ اوشتاتگ اَت .
ماہ ءُ سال گوزاں بوت اَنت پہ وش ءُ شادہ ءُ شات ءُ شادانی ءُ سیر ءُ شاھگانی کہ اناگت ءَ شیر ءَ گرمپک ءِ ھوپ ءَ گپت چہ اے نادراھی ءَ شیر ءَ کلے آورت ، پیھت ءُ کڈ اِت ءُ آجز ءُ کمزور ءُ بے وس بوت ھچ شکارے کت ےءِ نہ کت , گڈا ملاّ روباہ ءَ جست کت کہ ترا چے بوت گریشگ ءِ واکدار کہ تو یک اَناگاہ ءَ اَلّ ءُ ڑلّ ءُ بے اَڑل بوت ئے ءُ پہ اِے ھال ءُ جاور ءَ آتک ءُ سر بوت ئے , شیر ءَ گوشت اِے ھمے بدیں اِسرال ء سوب اِنت کہ منءَےءِ کھتے دل ءَ داتگ ءُ پہ من ءَ جانکندن ےءِ نزّیک کتگ اِے جاں دور ءَ دگہ ھچ درمان ءُ دارو ءُ توجیلے نیست ابید ء ھرے ءِ دل ءُ گوشاں , من ءَ تاں اِے مہ رس اَنت ءُ مں اِیشاں مہ وراں من اِے زندکُشیں اَلون ءَ نہ شارایان ءُ نہ رکّان ءُ جاں سلامتی ءُ جاں درواھی نہ گنداں بزاں کہ منی روچ بیگاہ اَنت . شیر تْران ءَ اَت گوں ملا روباہ ءَ کہ تئی درستیں نیکی من ءَ یات اَنت ءُ تنیگہ منی چمّانی دیم ءَ اَنت من بھ پراموش نہ باں ( یک تاسے آپ سد سال ءَ وپا ) کہ تو سک باز ءُ بے ھساب ءَ منی درد وارتگ ءُ کار ءَ اَتکگ ئے من ءَ اَنگت ءَ چہ تو ھمے گت ءُ اُمیت ھست اِنت کہ ماں اِے نگیگیں وھد ءَ تو الّم ءَ گوں من ھمکوپگ بئے ءُ پَمّن یک راھے درگیج ئے ءُ من ءَ چہ اِ ے بدھالی ءَ کش ئے . ملا روباہ ءَ گوشت اِے وَ سکّیں اَرزانیں کارے من یک ھرے ءِ جاہ ءَ بلد اوں کہ گوں مردمے ءَ اِنت ءُ شپ ءُ روچ آئی ءِ بارکش اِنت من اَنیگ آھر ءَ تئی دیم ءَ ساڑی کن آں , ملا روباہ ءَ ھکّل اِت کہ بہ روت ءُ ھر ءَ بیار اِیت , جنان ءُ پروشاں ءُ شپجاہ ءُ روجاہ تاں کہ شت ءُ پُجّ اِت ھر ءِ دوارجاہ ءَ ءُ دُچار کپت گوں ھر ءَ وش اَتک درھباتے کت ےءِ ءُ گوشت ےءِ گوں ھر ءَ اَرّےَ تو باریں چو بزّگ ءُ لاگر ءُ کڈ اِتگ ءُ کنڈ کپتگ ئے ترا چون اِنت تو بلکے کام ئے یاں دگہ اِلّت ءُ جاں دْور ےءِ ءَ ترا پہ اِے ھال ءَ رسینتگ , ھر ءَ گوشت من ءَ ھچ سھرباد ءَ نہ گپتگ منی واھند من ءَ کاہ ءُ کدیم ءُ گَورءُ ھیر نہ کنت وھد ءُ بے وھد من چیر بار اوں کار کہ کُٹّ اَنت منی واھند من ءَ کار اِیت ءُ ھشکیں ڈکّ ءَ بند اِیت بنجاہ ءَ , ملا روباہ ءَ گوشت تو گڑ ءَ پرچا گوں اِینچک شلکات ءُ زلم ءُ زور ءَ گوں اِے بے رھمیں ھدابُند ءَ جلّ اِتگ اِد ءَ , ھر ءَ گوشت من دگہ ھچ راہ ءُ رسنگے نہ گنداں پہ مں سجّھیں مادن ءُ شھدگ ءُ در ءُ شم رُنگراہ اَنت ءُ بند اَنت ءُ اَنگرّ ءُ ڈنگر جتگ اَنت , زور ءُ کدرتے من ءَ نیست کہ ھیمات کن آن ءُ بہ تچ آن ءُ بہ رو آں جِگرگ ءُ جِھگ ءُ تچگ ءُ لِکّگ پہ گرسی ءُ سیرلاپی ءُ گمراھی ءُ سرمادی ءُ زور بیت من وَ ھمیش اوں کہ بَج اوں ریش ءُ کوَھڈگ اِنت ءُ بارءُ بنگانی چیر ءَ اوں یاں کہ اِشکیل ءُ کید ءُ جپت بند اوں , اے ھم من ءَ ترس اِیت کہ اَناگت ءَ اگاں دگے دیمے بہ رو آں من ءَ یکّے گیرت ءُ وتی بارکش کنت ( ھنسگ ءِ جاہ لوھیگ ءِ تھ اِنت ) ملا روباہ ءَ گوشت بے چارگیں ھر شر کہ تو گوں من دُچار وارت من ترا یک ھنچیں ملگزار ءُ سر سبز ءُ میزریں جاھے ءَ بر آں کہ اود ءَ ھموش اِنت ءُ اِنسان ءِ نام ءُ نشاں نیست ءُ نہ گواہ ایت یک کُنڈّے ءُ کرّے آ نسبیل ءُ آتراپ ءُ کر ءُ گوَر ءَ دگے سُرندھے نہ روت , مُردنیئیں یک گلگے سھرگ ھست ءُ بسّ بلئے زاناں چونیں شرّیں اَنت کسّے ءِ مانا ءُ مانکار ءَ نہ اَنت ءُ گوں ھچّ کس ءَ کاراِش نیست ءُ نیکہ آزریں اَنت ءُ نیکہ آزار کن اَنت , مولم ءُ زیدےءِ دل کشّ اِنت ءُ مدام جمبر ءُ ساچان ءُ ھور ءُ بھارگاہ اِنت , کاہ ءُ بوچ ءُ ریم تاں بگوش ئے باز ِانت . ھر ءَ کہ ملا روباہ ءِ اے ستا ءُ وزبت ءُ ساڑ ءَ کہ اِشکت اَنت دپ ءَ چنکے َآپ دات ءُ گوشت ےءِ گڑا ما چی ءَ اے ڈُکّال ءِ تھا شُد مرگ بہ بئیں اِد ءَ , پرچا اوشتاتگ ایں مار ءَ کے داشتگ بوج منی بند ءَ کہ چک این ےءِ ءُ رو ایں دیم پہ زردان ءَ کہ بہ لمس ایں ھمے سبزیں بھار ءُ گنڈیلان ءُ بہ وَر ایں کوری سبزیں نوک آپاں . چُٹ اِت ملا روباہ گوں ھر ءَ دیم پہ شیر ءَ ھر گَل ءَ بال اَت ءُ دپ ےءِ گال اَت گوشگ ءَ اَت کہ شُت اَنت سیاہ ءُ تھاریں شپ ءُ درپشان ءُ شروک دَیاں اِنت جدیں گوربامے , چہ بازیں دل ءِ وشّی ءَ ھینے ھینے چاردست ءُ برے چار اِشکیلی ءُ سرشل ےءِ کُت بلئے ٹُنگاں لرز اِت چہ کمزوری ءَ ءُ پد ءَ کُپگ ےءِ بناہ کت , ملا روباہ کچک کپ ءُ شل اَت ءُ وتی سوھوی ءُ ھُژاری ءَ ساڑایگ ءَ اَت ءُ گوشت ےءِ مں اگاں بہ لوٹ آں ھرچ کس ءَ ٹگ اِینت ءُ ریپ اِینت کن آں , آ کار ءَ کہ من کت نہ کن آں کسّے کت ۓ ِ نہ کنت . وھدے کہ نزیک بوت اَنت چہ شیر ءِ جُمبُر ءَ ملا روباہ ءَ گوشت گوں بے دانیں ھر ءَ کہ تو ھمد ءَ دمانے بوشت ءُ ودار کن من ھنّوں کایاں , ملا روباہ پیش کپت ءُ شت شیر ءِ گْور ءَ ءُ گوشت ےءِ کہ تئی درمان من آورتگ اَنت , ھر کور ءِ آژدال تھ ءَ من اوشتاراینتگ , شیر دیمچہ بوت پہ ھر ءَ ھنچوکہ نزیک ءَےءِ رس اِت بیڈ ےءِ کت کہ بہ روپ اِیت ءُ بہ شیشڑین اِیت ءُ بہ جنت ےءِ پہ ڈگار ءَ بلئے وس ءُ واک ءَ کُمک نہ کت گوں کہ سکّ بے جان ءُ کمزور اَت شیر ءَ وتی کُدر ھلّ اِینت ھرےءِ داشت نہ کت , ھر ءَ پہ مرگاں گوری وت ءَ چہ شیر ءِ پنجگاں چیل اینت ءُ گیشّ اینت ءُ دربرا اِینت ءُ درلگشت پہ یک ترس ءُ لرزے تتک ءُ شت یک زراب ءَ ءُ نائنگار بوت , ھر ھبکّہ ءُ بَھ منت چہ سُھرگ ءِ اے ترند ءُ زبرناکیں روپنڑ ءَ !! وھدے ملا روباہ ءَ دیست کہ شیر ءَ ھر مَجگل کت نہ کت گڑا گوشت ےءِ تو ھنچو کمزور ءُ بے زِکّت ئے کہ ھرے رُمان ءُ کونڑہ ءُ در در کت مہ کن ئے , چہ شیر ءِ دل ءَ پاھارے چست بوت ءُ آھے کشّ اِت ےءِ ءُ پہ گمناکیں دلے گوشت ےءِ ملا روباہ منی گِھار ءَ چو پلار ءَ پادچوب مہ کن من گیشتر نہ سگّ آن ءُ دل ترک باں , بلئے گندئے اگاں تو دگے یک رندے من ءَ گوں ھر ءَ دپ بہ گیج ئے ھر ءَ رَوَگ وتی مات اِنت کہ بہ رَوت , ملا روباہ ءَ گوشت اگاں مں بہ باں ملا روباہ دگے یک رندے من بیش ءَ ( ھر ءَ ) تئی چانچ ءَ دیاں . ملا روباہ در زبرّ اِت ءُ لاکرت ےءِ پہ ھر ءِ رندپداں گڈ چہ بازیں تر ءُ پرگولاں ملا روباہ ءَ گوں ھر ءَ ڈیکوارت تاں ھر سک تکانسر ءُ پُژمردگ اِنت ملا روباہ ءَ گوشت ھر باریں تو چو کت ترا چے بوت ؟؟!! کہ تو چو ترینز کت ءُ ڈاہ وارت ءُ تتک ءُ شت ئے ءُ من اِت گوں سھرگ ءَ کمتم کت, تو ءُ سھرگ ساری ءَ دوچار نہ کپتگ اِت ءُ تو دگہ ڈیل ء ڈَول ءُ رنگ ءُ دروشم ءُ برّ ءُ دابے ءَۓ پمیشکا سھرگ کمّکے اِشتاپ ءَ آتک کہ ترا وش آتک ءُ درھباتے بہ کنت ءُ بہ بارت گوں وتی ھمبلاں , بلئے تو سِرّ بست ءُ تراس اِت کت اے نوکیں کاباسے کہ شما ھراں دست ءَ پتاتگ , بلئے مں ترا میاری نہ کن آں کہ کونپرت ءُ لگت شمئے ھرانی پت ءُ پیرکی دادے ءُ بن ءُ بیھی ٹیکی یے اِیشی یلہ کنگ اِینچو سَھل ءُ اَرزاں نہ اِنت سکّ گران اِنت اے ھما وھد ءَ یلہ بیت کہ شما وتی ھری ءَ یلہ بہ کن اِت ءُ شِھم دگنیا دیم پہ زمین بہ بت ءُ وتی بد ءُ نیک ءُ شر ءُ کندگ ءَ بزاں اِت وتی دوست ءُ دژمناں بہ مار اِت ھوش ءُ زانت ءُ زانشے بیار اِت گڑا کچ چہ شمئے بج ءَ کپ ایت ءُ رَکّ اِت , ( نادان ءِ واست ءَ مَدَر ورگ گران اِنت ) ھر ءَ گوں ملا روباہ ءَ گوشت تو منی گردن ءَ زاناں نہ گندئے کہ ھون ءُ ھوں ریچ اِنت بہ چارےءِ کمّکے ترا چم بر نیست , ملا روباہ ءَ گوشت تئی گردں چہ تئی ناسرپدی ءُ بازیں زورانی جنگ ءَ کاد ءُ کژ اِنت ءُ پہ اے جاور (ھالت) ءَ رس اِتگ , سُھرگ ءَ ترا گپت ءُ ھمباز کت کہ ترا بہ چُکّ اِیت ءُ بہ بوس اِیت ءُ دل ءَ بہ دار اِیت ءُ ھال ءُ اِھوالے بہ کنت تو لِٹّک بالا شانت ءُ گْرانز گوات دات اَنت ءُ لَگ اِت ئے کومپرت ءُ دوگانہ ءُ پریشت ءُ پراشت ءَ , اے چہ مادر ء موجود ءَ سھرگانی دود ءُ ربیدگاں چہ یک دودے , اے وت ءَ ندر ءُ کولیگ کن اَنت پہ دگر ءِ سرا ءُ ھرچ کس کہ اِد ءَ نوک بئیت ھمے دروشم ءَ دیم ءَ ےءِ درکایَنت ءُ گلائیش ےءِ کن اَنت , بلئے ھنچُش کہ پیشیگیناں گوشتگ ءُ راست اِش گوشتگ ءُ ھنچش اِنت کہ شما ھر ءِ زات وَ نیکی بد ھرام اِت شمارا نیکی کار ءَ نہ ئیت ھنچش کہ سورگیں زمین ءَ سان ءُ زور ، پہ شما شر اِنت شیپاگ ءُ پالام ءُ کچ ( ھر ءِ دوا چلّ اِنت موکو ءِ مکسک ) شما نوں چے بزان اِت کہ مھر ءُ دوستی چی یے !!؟؟ ھر بے مازگے اَت ءُ سُدّ ءُ سما ءُ زانتے نیست اَت ےءِ ءُ چِد ءُ پیش شیرے نہ دیستگ اَت ۓ ِ نیکہ زانتگ اَت ےءِ کہ شیر چی یے ءُ چے وارت اے بابت ءَ ھر مُس اَت , وھدے کہ ھر ءَ ملا روباہ ءِ ھبر اِش کت اَنت ، بے مَت شومّی ءَ جت ءُ اَگل ےءِ پد ءَ چیرتر اِت ءُ رد کپت , چہ بازیں مندر ءُ پندلاں ملا روباہ ءَ ھر وتی راہ ءَ آورت . گوش اَنت کہ چہ ناسرپد ءِ ٹِکّ ءُ نشاناں یکے ایش اِنت کہ بے اُمر ھرچ کسی سرءَ اوست ءُ بیسہ ءُ ستک ءُ یکین کنت ( مار وارتگیں مرداں چہ رھسری ریزاں ترس اِتگ ) بلئے چَڑو ءَ ماں یک راھے سر ءَ سد رنداں پد ماں پد ءَ سیاھمار ڈنگ جنت , زانت ءُ سرپدی مستریں گنج اِنت کہ ھاوند ءَ بکش اِتگ پہ اِنسان ءَ . ملا روباہ ءُ ھر ھیلاھیل واتر بوت اَنت دیم پہ شیر ءَ کور ءِ کش ءَ کہ رست اَنت ملا روباہ ءَ گوشت گوں ھر ءَ تو یک کترھے مھتل بہ بو ھمد ءَ ءُ بہ
ساسار مں رواں سھرگ ءَ کار آں کہ اَدارکے ترا چاراِیت ءُ گند گدارے کن اِت ءُ دست ءُ دروت بئیت ءُ پیسری دل چرکنی ءُنہ وشّی ءُ دلگرانیاں بہ شموش اِت ءُ سنگ ءُ سیاہ اِش کن اِت ءُ ماں اے پراہ ءُ شاھگانیں کاھچر ءَ یک نوک ءُ آسراتیں زندے بندات کن اِت . ملا روباہ ءَ وتی دنتاں ھر ءَ پیش داشت اَنت ءُ گوشت ےءِ بہ چار وتی ھریاں پد ءَ نہ زور ئے ءُ سَرّ ءُ سیرّ نہ کں ئے چو پیسرئیں پیم ءَ کہ سھرگ دل تنگ بیت ءُ تئی نوہ موٹ ءَ ےءِ نہ بیت .ملا روباہ ءَ وتی راہ گپت ءُ رھادگ بوت دیم پہ شیر ءَ ھنچش کہ رس اِت شیر ءِ گور ءَ گوشت ےءِ ھر من ریپینتگ ءُ راہ ءَ آورتگ ءُ کور ءِ کش ءَ اوشتاتگ ءُ تئی ودارءَ اِنت , تیار بو کہ تئی گڈّی پرّام ءُ باری ءُ بھر اِنت , ھمّتے بیار پہ وت ءَ ءُ ایمات کن وتی سر ءَ , گریشگ ءِ شیر یک ھرے رُمان ءُ کڈّن کت مہ کنت اے باوری گپے نہ اِنت نبا کن ۓ اے رند ءَ ھر چہ تئی دست ءَ بہ روت , ھر وھدے چہ تئی دست ءَ شت گڑا دل ایکیم بو کہ پد ءَ واترّ نہ کنت , ملا روباه ءَ وتی منّ ءَ شرّی سر ءَ شیر ایرجت ءُ شیکراِینت ءُ جوش ءُ جبزگ ےءِ پاد کت اَنت , شیر ءَ وتی کلاجوڈ ءُ کلاگر کتراشک اِینت ءُ ژارت اِینت اَنت ءُ جان ےءِ کش اِت ءُ وتی ھڈ ءُ بند ےءِ الکاپی سر ءَ ترک اِینت اَنت ءُ گوشت ےءِ اے بری من باں یاں کہ ھر بیت ، مں یک کلّڑے الّم سایاں چہ دو ءَ یکّے کن آں ھر ءَ ایرجیگ کن آں یاں وت ءَ پروش آں ءُ گچّل ءُ نھرگ کن آں , شیر جنز اِت ءُ دیمچہ بوت پہ ھر ءِ نیمگ ءَ , گوں ودارجاہ ءِ رسگ ءَ ھنچش کہ چمّ ےءِ کپت اَنت پہ ھر ءَ ھرجم ءُ الگار ےءِ کت ءُ سوار مُزگ ءَ ےءِ بوت ءُ پنجگ ےءِ دوردات اَنت پہ چگ ءُ مزگ ءَ ءُ نیش ےءِ سک دات اَنت ماں کُشار جاہ ءُ پرِنک ءَ ءُ پروشت ءُ کانارہ ءُ نھرگ ےءِ کت ءُ تچک ےءِ دات , ھرءَ وتی جَٹّی ءِ چاریں دات اَنت ءُ دست ءُ پادےء ِایرشھارت اَنت ءُ نارگے جت ےءِ گوں کسانیں مینژرگے ءَ ءُ چم ےءِ نزّ بوت اَنت , ملا روباہ پوہ بوت کہ ھرءَ چے گوشت , شیر ءَ جست کت کہ ھر ءَ چے گوشت ؟ ملا روباہ ءَ پسو دات کہ ھرءَ گوشت ھرچ کس کہ وتی دژمن ءَ پجاہ میاراِیت سرےءِ روت ماں یک شینکے ءَ ءُ گڈّی آسرےءِ چو منیگ ءَ بیت ءُ وت کرد ءَ درمانءُ دوا نیست . شیر ءَ گوشت گوں ملا روباہ ءَ کہ من ءَ تبیباں گوشتگ بے جان شودگ ءَ دَوایاں مہ ور تو بہ جلّ ھمد ءَ ءُ سر ءَ ےءِ بوشت ءُ پانگ بہ بو من رو آن زوت زوت ءَ جانے شود آن ءُ واتر باں , مں ایوک ءَ دل ءُ گوشاں نَک چِن آں آ دگے سرجمیں جوں تئیگ اِنت . شیر کہ شت وتی شودگ ءَ ملا روباہ اِشتاپ اِشتاپ ءَ برلچّ اِت ءُ گِرد بوت گوں ھر ءِ جون ءَ ءُ دیر نہ گوست زوت زوت ءَ دل ءُ دوئیں گوش ےءِ وارت اَنت , شیرءَ وتی ششت ءُ شود ءِ مھیم جتگ اَت ءُ دنتاناں کچیسکینان ءُ دْرُشان اَت ءُ لِلّک ءَ لتاران ءُ پتریس دیان اَت ءُ ژیپّگ ءَ رس اِت ,چار اِت ےءِ تاں جل ھست ءُ جاگہ نیست , ھشک ءُ ھیراں بوت چم ےءِ سرءِ توک ءَ شت اَنت چہ ھستاں نیست بوت , چی اِش بوت ؟! کے برت اَنت ؟! کے وارت اَنت ؟! کجا شت اَنت دل ءُ گوش ؟؟!! جست ےءِ کت ملا روباہ ءَ کہ کج اَنت ھرءِ دل ءُ گوش ؟؟ کج اَنت ھرءِ دلءُ گوش ؟؟ پہ ھژم ءُ زھرکاں زھری ملا روباہءَ پسو دات ءُ گوشت ےءِ چَگیں شیر ھوشءَ سرءَ کن تو گنوک ئے ؟ اگاں اے ھرءَ دلے بہ بوتیں الّم ءَ سرکچ ےءِ وارت ءُ سرپد بوتگ ات ءُ ھمے پیم اگاں گوش ےءِ بِر بہ بوتیں اِشکت ےءِ ءُ اَندرز گپتگ ات ۓ ِ , اے ھر بے سُدّ ءُ بے ھوش ءُ بے دل ءُ بے گوشے بوتگ , اگاں دل ءُ گوش ےءِ بہ بوتیں گڑا الّم ءَ گیرےءِ آورت اَنت تئی بد ءُ زھرناکیں کِرد کہ تو جوک اِینت ءُ تچک دات ءُ کاد ءُ کژ ءُ ٹپ ءُ ٹور کت ءُ شیورّ اِینت ءُ ڈک دات , اگاں دل ءُ گوش ےءِ بہ بوتیں گڑا پد ءَ بیڑےءِ نہ بست ءُ نہ یاتک پہ تو ءُ اِد ءَ دراج پھنات نہ بوت تئی دیم ءَ , ملا روباہ ءَ جست کت شیر تئی ھیال ءَ اے ھر ءَ دل ءُ گوش بوتگ ؟ شیر ءَ سر سراِینت ءُ گوشت ےءِ ھو ملا روباہ تو راست گوش ئے اے ھر ءَ دل گوش نہ بوتگ اے ھر بے دل ءُ بے گوشے بوتگ .
