بلوچی وشین کسہ

[MirAskaniBaluch]

‏(1)

بیت یک روچ ؤ زمانگے

ھست ات دو برات یک برتے یک جنین چوکے ھست ات ؤ آ دگرا سئ مردئین چوک ھست ات.

ھر سئین مردینان وتئ پتء گوشت کہ مارا وتئ نکوے زامات بکن.

پت حیران بیت کہ چی بکنت،  آئ یک برات زاتکے ؤ ھر سئین بچکی لوٹگا انت اگر یکے سانگ بندی خبرا بکن انت آ دگہ دوئین چوکی دل گران بنت.

گوڈا پتء وتئ ھر سئین چوکان گوشت کہ شما وتئ ناکوگے حدا بہ رو ات شمئ ناکو بارئین کئرا وتئ زامات کنت ؤ کئ را پسند کنت.

اے ھر سیان وتئ ناکو حدا شوت انت ؤ ناکوا ھر سئ دوست بیت انت ؤ حیرانی کت کہ کئ را وتئ زامات بکنت.

ناکوگء گون وتئ برات زاتکان گوشت کہ من شمارا 10 ؤ 10 ھزار کلدار دئیا،

شما چدا برو ات ؤ رند چہ سئ سالء بیا ات بارئین کئ شر تر انت گوڈا آئ منی زامات انت.

ھر سئین براتان شوت انت پہ یک راہے کہ آخرا ھمے راہ پہ سئ بیت.

ھمدا  شئور اش کت کہ ھر ےک پہ یک راھے بروت ؤ رند چہ سئ سالء ھمے روچء ؤ ھمے وقتء ھمدا دھچارے. ورئین.

گوڈا سئ سالء چہ رند پدا اشان ھمدا دوچار وارت ؤ وت پہ وتء جست ؤ پد اش کت کہ بارئین ھر یکے چی چے یاد گپتگ.

مسترین براتء چہ کتابء علم حاصل کتگ ات.

میان تاکی براتء تخت روان علم حاصل کتگ ات.

کسترین براتء چہ زند ؤ مرگ ء علم حاصل کتگ.

گوڈا مسترین اش گوشت کہ بارئین تو وتئ کتابء بچار مئ ناکزاتک چون انت.

[MirAskaniBaluch]

‏(‏2)

آی وتئ کتاب چار ات گوشتی مۓ ناکزاتک ھمش انت ھنی مرتگ ؤ لاشی ایر انت مردم گریوگء انت.

میان تاکی تخت روان سوار بیت شوت انت

کسترینء گوشت شما دراھین دورا ات اشیء درمان گون ات کہ ھر کس نوک مریت آئ پدا رندگ کنت

جنک رندگ بیت ؤ پدا ناکو اشانی حیران بیت کہ ھر سئ نایافتین کار انت من کئ را پسند بکنان..

گوڈا ھما جنک ء گوشت کہ اگر کتاب مہ بیت ان چون اشان اے حال زانتگ ات ؤ تخت روان ؤ درمان چہ کتابء اڈ بیتگ انت.

جنکء گون مسترین براتء سیر کت.

گوشت اش آسکانی برو ترا اللہ میار انت.

[MirAskaniBaluch]

مرتگین خرے بہا گران انت.

یک مردے یک خیراتین خرے ھست ات.
کہ واھوندا ھچبر اے خر ماں بنچاہ نہ بست ؤ دراھین شپ ؤ روچان یلہ ات.
میتگ مردم پریشان اتنت شپان دراھین اے دگہ خرانی کاھے وارت انت ؤ مردمانی مشکی پہ دپ جت انت ؤ دیرت انتی.
صباح کہ بیت مردم حیران اتنت ؤ پہ چنکے سارتین آپ محتاج اتنت.
 اگر دگہ آپ اش پہ لوھیگ آرت بلے  پدا ھوں سرد نہ اتنت گرم اتنت.

اؤ مشک ھنچوشین چیزے کہ زوت جوان نہ بیت بلکہ بازین دل سیاھی ؤ وقت لوٹیت پہ مشکے جوان کنگ.

اؤ ھمے نزیکین میتگانی مردم پہ ھمے خرا گون خرے خدابندا سک بی زارے اتنت.
چہ شھر ؤ مچ ؤ کشت ؤ کشارا اشانی دست ماں کٹایت اشان محنت کت خرے وارت ؤ لپاشت ؤ بیرانے کت انت  اے خر یک سرطانی بیماری ئے ات پہ اے میتگ مردمان ؤ پہ کر گوری نزیکین میتگ ؤ ھمساھگان.

ھچیدے نیشت کشت ؤ کشارانی دشمن ات اگر مردمان وتی کشت ؤ کشار پئل کت انت گھوڑا اے دیم ؤ آ دیم مانترئت کہ شھرا بروت ؤ ھما شھرے آپ جؤی لگت پاد کت آپ شہرے شوت چہ بازین ترو مانتران ؤ جؤے لومب ات ؤ آپ پہ کئورا جھلاد بیت.
کئورے جؤ ھوں زوت بندگ نہ بیت ؤ سئ ؤ چار روچی پہ کار انت تکہ جوان بہ بیت ؤ کشت کشار باغ  مر انت چہ بی آپی ؤ نہ مینگ.

اؤ خرے خدابند چہ خرا ھوں گنترین خیراتی ات وھدے کہ مردمان یک نیکین ؤ شرین سوج دات گھوڑا زای دئیگی شروع کت چہ بہ رسیت پہ آئیگ ؤ آئی خرے بدیان گھوڑا گیشتر دراھین ھمساھگ میتگ جنین ؤ چوک پیروک ؤ بلوکی چہ قبرے کشئت ؤ بی ننگین زای دات انت.

اؤ مردم ھنچوش اتنت کہ پہ آئ گوٹے خونان تونئیگ اتنت کہ بکوشنتی بلے چہ خدای اش ترسیت ؤ چہ دولت.

اؤ وتی نزیکین برات ؤ گوھار ھوں ھمے ڈولا چرے مردا گون خرا بی زار اتنت کہ آئیانی نامی بد نام کتگ اتنت.
بلے جنی ھمآی پیمین دپ دلئڑی ات کہ دراھین میتگ جنین ھور بہ یتین انت انگہ قد آئ جن دپ نہ رسیت اتنت ھنچو اشی جن زبان تیز ؤ دراج ات.

یک روچے میتگے چوکان دراھین شؤرے کن انت کہ  ھمے خرا بکوش انت ؤ ھما مردے وتی چوک ھوں ھمراہ بیت گون.
 
بلے دراھین چوک پیسرا ھمے خرے سرے بنت کہ ھر جاگاھی ماں کئور ؤ کوھان بہ گیند انت یک دگرا حال بدئینت ؤ ھور بہ بنت خرا بکوش انت.

گھورا یک روچے چوکے نزیکین کئورے ھمے خرے گندیت زوت  تچان کنت ؤ بچکان حال ؤ احوال کنت.
یکے وتئ پتے پستول دوزیت ؤ روئنت خرا پہ تیرے جن انت ؤ کوش انت ؤ کس خبر نہ کن انت.

 وھدے کہ دو سئ روچ گوزیت مردم حیران بنت انت اے خر کجا بیت ؤ چونی بیت بلے سک راحت بنت ؤ دعای لوٹ انت اگر نہ مرتگ وت ؤ واھوندا بمرات انت.
اؤ چوکان یکے گواہ نہ کت کہ ترست اش کہ خرے واھوند زایش دات ؤ اشانی پت زھرے گرانت پہ اشان .

بلے خرے واھوند پریشان بیت جست ؤ باوستی کت ؤ شوھاز کنگی شروع کت ؤ تکہ یک ماھے رند یک ڈونڈے دیتی بلے جاھی نہ یارت کہ رستران وارتگ ات.

گھوڑا آتک وتئ لوگ چوکی ھمراہ کت کہ توے بچار بارین ھمے منی خر انت یا کہ نہ من پیران چم میم نہ کن انت.


گھوڑا چوک زانت کہ ھمشی انت گؤشتی ھو منی پت اے مۓ خرن بلے اشی پہ توفنگ ؤ تیر کوشگ بیتگ
پت گوشت نہ کنے بچہ تو راست گؤشے دروغ نہ بندے.
چوکے ھوش نہ کپت کہ توفنگ نام مہ گیرت ؤ بگؤشیت وت مرتگ کہ پتی یک مزنین بلاھے بیت پہ مخلوقے گٹے کپیت.

آئ ھنچو کہ اے خبر اشکت ؤ سرپد بیت کہ پہ تیر کوشگ بیتگ زانتی کہ کئ ؤ کئ توفنگ ھست ؤ کر گوری میتگانی ھوں زانت کہ کئ کئ توفنگ ھست.

گھوڑا شوت دراھین تفنگی صاحبانی لوگے دپا یک دپے پچی کش ات ؤ بی ننگین زای  دئیگی شروع کت.

گؤشتی منی خرے نہ بیتہ برات مٹے بیتہ شما کشتہ شما را پہ من ؤ منی تچوکین اسپی کورگ زھر آتکہ پمشکا شما کشتہ شمارا چشین شرین خر نہ بیتگ.
منی اسپ ھزاری بیتہ ؤ آئ بھا دو برابر بدئیت یا کہ نہ شمۓ تفنگانی شکایت گوں دولت کنان.

مردمان راضیگ اتنت کہ اشیا چیزے زر بدئینت بلے خیران اش کت کہ چی بہ کن انت دو اسپ ھزاری بھا سک باز انت اؤ دوے برابر زر مردمانی کرا نیست ؤ اگر مدئینتی اشانی شکایت کنت ؤ دولت اشانی تفنگان ھوں بارت ؤ اشان سک باز بی عزت کنت اشان نام دار ؤ تام دارین مردم اتنت.

گھوڑا اشان ھر یکے جست ؤ پرس بیت کہ کئ اے کار کتگ ؤ اگہ اے کاری کتگ گھوڑا پرچے ھما خرے ڈونڈ ؤ لاشی کئل نہ کتگ ؤ چیر ؤ زیری نہ کتگ.

جست ؤ باوست چہ رند معلوم بیت کہ اے کار چہ دست چوکان بیتہ ؤ ھمآئ وتی چوک ھوں ھمراہ ؤ ھمدست بیتہ گوں.

گھوڑا پہ یک بلاھین مصیبتے آئ اش چت ؤ ٹکارت ؤ آخر پہ راہ اش آرت ؤ یک اسپ ھزاری زر بہا اش دات ؤ راضیگ بیت.

مردمان حلق ئیگ ؤ ھمساھگان سروپت ؤ کپت انت ؤ مخلوق آرام راحت بیت انت.

بلے مردگین خرے بھا باز بیت.
آسکانی قلم سیاھگ کٹ اتنت چہ اشانی شریعت نبیسگ.

[MirAskaniBaluch]

تہارین زندگی

ھست ات یک جن و یک مردے کہ اشان سک دوست اتنت.

ماں بلوچستان یک کونڈے نشتگ اتنت غریب اتنت بلے چہ وتی زندگیا خوشنود و غل اتنت.

مرد پہ حیاء و غیرت وتی زندگی ئے گوازینگا و پہ  چونڈے خوشکین نگن دئر گیجگا گلایش ات.

کموکین اندازہ ئے  قد وت دلوت و مچ و ڈگار و زمین ئی ھوں ھست ات.
 
کاری مردی ات پہ ھر کارا چالاک و گشاد ات و برکت دارین مردی ات غریبی دوست بیت انت.

و دگہ ھچ کسی کاری خراب نہ کت او وتی کارے خراب کنگ ئی نہ منیت و کس ئے نیشت کہ یکے آئ کارا خراب بہ کنت.

و کار و خدمت ئی کت ڈگاری آپ و مین کت بند و سندات ئی بست
مزنین شیپان دربند ئی بست و چہ مچان کؤگو و کؤگی بونار ئی دئرکت و کیشت و آبادی کت.
 
و تخم کاری و شدام چنڈگ موسما ڈگار و ھوشاپ ئی گردینت و تخم کار ئی کت و کیشت و آپ و مین ئی کت انت.

او اشی ئے ڈگارانی بر و ثمرہ مزن و لذت داربیتگ انت.
ھوشاپ گندمان ھوشگ سک مزن بیتگ انت ھر روچ آپ و مین ئی کتگ انت پہ خوشک بیئگ ئی نیشتگ انت.

و روچان اشی کار ھمش ات و شپان گون وتی چوک و چوریگان  دلگوش ات.

بلے وتی لوگ بانوک ئے گوشت کہ جنین تو بغیر آپ آرگ و ترگدے گوپگا دگہ کار مہ کن.

او گون جنینان اگاں کئورا پہ ماھیگ گرگ روے پرواہ نیست بلے وت و جنینان پہ پیشے بورگا مرو کہ اگاں ترا ھر وھد پیش لازم بیت منا بگوش من وت پہ تو شرین ریدگین پیش بوران و کاران کہ تو ریدگین پیشے نزانے گچین پیش بورے کارے مفتا وتا دلسیاھے کنۓ و تگرد اش کنۓ کہ اے تگرد رؤ نہ کن انت زوت دیرانت و زوال بنت.

بزان نہ کنۓ کہ یک روچے خلقے جنینان اے جنین مجبور کت و گوشت اش اوڑے ویل کن وتی لوگ واجہا بیا بروین یک جاگاھے من بلدان کہ شرین ریدگین داز ھست انت تئ لوگ واجہ ھچ نہ گوشیت.

اے جنینا رد وارت و شوت پہ پیشے بورگا.
آ گپ ویل کن بگر اشیا کہ ھمے روچا مرد ماحلہ آتک جستی کت کہ فلانی کجای انت ھمساھگان گوشت کہ وت و جنینان پہ پیشے بورگا شوتگ انت.

مرد چہ زھرا پر و ترکگی بیت کہ چطور من گوشتگ مرو پہ پیشے بورگا منی گپی پشت گؤش کتگ و شوتہ پہ پیشے بورگا.
جنیان پیش بریت و آتک انت پہ گیس و مردا جن جت و شرین رھتہ پیچی گپتی وتئ جنا.

نہ کنۓ کہ ھمے جنین حزمان سھیگ بیت انت و آتک و وتئ زامات اش شر پہ لٹ جت و شرین رھتہ پیچے  گپت اش و پاد اش پہ گوٹا دات و طلاق اش پزور گپت انت و جن و مرد اش سون و برات کت انت.

چندے روچ گوست ھر دوئین نیمگے مردم پشومان بیت انت
مرد پشومان بیت کہ پرچے وتی جن من جت و حزم پشومان بیت انت کہ پرچے ما وتی زامات جت و سونین پچ گپت انت.

گھوڑا حیلت اش کت دیم پہ ملایان کہ جست و باوست بکن انت بارین راہ ھست انت یا نہ پبہ سون کپتگ انت تاکہ ھلالہ
مہ کن انت اشانی نکاح نہ بیت دگہ راہ نیست  طلاق کپتگ انت.

بلوچستان وا شرین و زانتکارین عالم و ملا وت نیست ات و ملای کہ ھست ات نیم کونداکی اتنت.
دراھین ملایان فتوا دات کہ خلاص سون کپتگ انت تاکہ ھلالہ مہ کن ات پدا شمۓ نکاح نہ بیت.

گھوڑا اے بیچارگان ھمے ڈولا وتی تہارین زندگی گوازینت و سک نارحت و پریشان بیت انت
و چہ بازین غمان جن و مردان وروک بیماریا گپت انت و سر اش پہ دکتر و حکیمان کپت.

اناگاھے مردے شوت پہ ترگ و تونسے کنگا کہ دیستی ماں یک دریایی کر و گورے یک کونڈے  مردے  لاغرین نشتگ و دوئین دستی پہ سرای انت.

گھوڑا مرد شوت ھمے مردے کرا نشت و دیستی کہ سک پریشان و بی وس انت.
جستی کت منی برات ترا چون انت خیر انت کہ تو چو پریشانۓ.

گوشتی منی جستا مکن وتی راھا گر و برو گہتر انت کہ منی دردے دواء ھچ کسی کرا نیست.
پدا مردا زور دات و دلاسہ و دل تسلی دات کہ مرد تو بگوش چہ خدای کاران نامید مہ بی کہ خدا سک مزن قدرت دار انت بیتگینان نہ بیتگین کنت و نہ بیتگینان بیتگین کن انت.

مردا کہ اے گپ اشکت انت گھوڑا دلی مزن بیت و پسوی دات و گوشتی بی شک خدای قدرتان شکی نیست و وتی قصہ ئی پہ مردا گوشت.

مردا یک شرین عالمے کرا برت وھدے کہ عالما مردے قصہ دلگوش داشت پاد آتک یک قلم و کاغدی آرتی و نبشتہ ئی کت و وتی مھری و ٹپہ ئی پہ کاغدا جت و دسینی کت.

عالما اے رنگا نبشتہ کت کہ اگاں منی طلاق کپتگ انت گھوڑا اے مردے طلاق کپتگ انت و لہتے حدیثی چہ کتابان پٹ و لوٹ کت و نبشتہ ئی کت.

او اشی ھوں نبشتہ کت کہ اگاں اشی جنینا حزم پہ لوگا مہ رسین انت گھوڑا پدا منی پانگا بیای ات و دراھین ملایانی شریعتی چار دارین لکیرے پہ سہرین قلم کشیت.

گھوڑا مردا آسکانی دست چوکیت انت و دکتر و داکتری انگار کت انت و دیم پہ وتی منزلا روان بیت.
رندا حال آتک کہ اے مرد ئیگ و جنین بیماری وش بیتگ و دراہ بیتگ انت و چہ وروکین بیماریا رکیتگ انت و جن و مرد خوشحال بیتگ انت.

[MirAskaniBaluch]

باچوکی کماش.


کہورک و شینزگوک ھمساھگ اتنت. باچوکی کہورک وتی سیاد و قبیلہ سروک ات و شینزگوک وتی قبیلہ سروک ات.

کہورکی میانتاکی بچک  شینزگوکی زامات ات و گوں شینزگوکی میانتاکی جنک سانگ و سیر داتگ ات و شینزگوکی مسترین بچک گون کہورکی مسترین جنک سانگ و سیر داتگ ات و ھمساھگ اتنت و ماں یک ڈنی سرے منیند جاہ اتنت.

بلے چرے دگرانی میتگ سک دور اتنت یک کئوری کرے نزیک آپ و گورمیگ و  رودے چلانٹکے  کٹیگی لوگ اش بستگ و نشتگ اتنت.

لوگ اش پہ شنگر بستگ اتنت و مینوک اش مچی لٹ و کرزاتنت.
و ھر دوکان یک سچکانین تگردے ھست اتش کہ ماں بڈایت اش و سچکانین تگرد کشوکان ات وھدے کہ درین مسافرے آتک و اشانی مہمان بیت.

کٹیگانی پر دئیوک تکرد اتنت کہ پہ پورکی پیش گوپتگ اتنت و پدا ھوں کوھن اتنت و روچ ریزینتگ اتنت.
اگاں تروندین لوڈ و گواتے بیاتکین چونڈ چونڈ و پیچ پیچے کت و برت انت.

کہورک بلاھین برزا برزین و درھکا درھگی ات و چلیمی ئی ات و بئروتی دراج و چنگ اتنت گوشیگا برابر قد گزے بیت انت و ھیراتین زھر کنوک و زھروی ات بلے زھر گروکی ات و پدا ھموک وھد ماں شینزگوکی پیشگاہ دپ نشت و شینزگوکی لوگ بانوک زھرین تمباک نیم شودگ کت و چلیم ئی پیرے کت و دات و کہورک کمرزانیگے بست و نشت وچلیم ئی کش ات.


و پہ شینزگوک قنڈ زندہ ئی نہ اشت ھیم پہ دمان چاھی لوٹیت و گل خاتون چاہ اڈ کت و دات.
و لجے نام ئی نزانت و دارپیشانی ھوں دشمن ات کہ شینزگوک دگہ دارپیشی چنوکین  کستر پادے نیست ات. نی بزان ھنچو شینزگوکی پہ کرھوپ و دل کتگ ات و شینزگوک سک بی زار ات.
 

شینزگوک فٹکوکی ات و کہوسگی ات ریش و بئروتی ڈالے ڈالے پیرات بارگین لاغروکی ات گوشیگا کروک بیماری ئی ھست ات و مرگی ات پہ گمان تو یک تہلانکے بداتین نوہ لیٹ ئی وارت.


بلے کلام زدگ شر ڈئڈات زورے کہ مانتی پوہ پراشی ئے ڈئڈی بلے جنگولے نہت صبر کنوک و نرمین مردی ات و دلی صاف ات دپ جاکے نہت خاموشین مردی ات.
 
بلے مردار چو جنیانی ڈولا لجوی ات اگان ورگ ورگایت ورگے درمیان دستی مین بیت انت تو بگوشتین واجہ بور نہ تو وا ھچ نوارت گڈا بسی کت و گوشتی منا بس انت من سیر کت اگاں توری شودا پہ مرگ بہ بیتین بلے میار و مڑای کت و رندا کئور شوت دازیگ و کہیلڑی و بستوک ئی کش ات و گوت و وارت.

بزان یک روچے کہورک دیم پہ لوگ پیداگ ات ھمے لوگ گورے رودا چہ لیڑ گپت پادی ماں یک لکوشکاکین و صافین ڈوکے سرا ایر کت لکشت و لیڑ وران بیت جہلگا شوت و کپت و گون کونٹگین سولی بندی وارت.

شینزگوک و گل خاتون و گنج خاتون شان پاد آتک انت و دریک اش کت پہ میدان میدان شوت و کہورک اش بڈ و سڈ کت و آرت پہ لوگے پیشکاہ ایش ایر کت دہ دھا سارتین آپ اش درنز دات بودی کت کہ بیچارگ توستگ ات. دمانے رند ھنچو کہ شر ھوش و سار بیت شروی کت پہ شینزگوکی بدو ردا و زاھے دئیگ.

جانی آزیراک ات کونٹگان جان پوچیتگ ات و جانی و دپ و دیم ئی کونٹگان شیکریتگ و خون و ریچ اتنت.
چانگو شینزگوک و گل خاتون و گنج خاتون پہ ھمآیی درمان و دارگ کنگ گلایش اتنت.  چینگو دئیگین شینزگوک سلین زاہ و بد و ردی گوشگا انت. بلے شینزگوک ھچ آئ جواب ندات ھنچو کہ گوشۓ نہ اشکنگا انت.
 
گڈا گل خاتون بد آتگ و زھر گپت پہ آئ سرا کہ گوشتی ھے کلامت بگیرت ترا کہورگ اے تئ نیک ئی بدل انت کہ شینزگوک تو پہ بی ننگین زاہ و بد و رد مان بستگ. میاریگ بیتگ کہ تریۓ چہ کئورا بڈ و سڈ کتگ و پہ لوگ آرتگ رسینتگ. اگاں نہ تو ھمودا خوشک مرتگ اتئے پمشکا.

شینزگوک زھر کت و گوشت کہ آ وھدی مارا و شمارا خونی و سیادی رشتہ و بند داری نہ بیتگ بلے مارا گون شما زبانیگ و لسانی سک باز بند داری بیتہ کہ نگوشۓ بلہ خیر پرواہ نیست شما وتی امیریا  بزوریت و ما وتی غریب ئیے زور انت و پدا ھوں میگ و شمیگ روچ ھمے یکین کنڈا ایر روت :

گنج خاتون در راینت و گوشتی کہ شما ھر دوکین خیرات ات و نکرر ات پہ منیگ و گل خاتون ی ملگان بلاہ روپین گجگیان او ما ھوں غل انت کہ ما پہ لوگ واجہ انت ھے نونتگین مارا وت ھمشان ھورا بگراتین.

بلے من زانان کہ شما جنگ نہ کن ات او شما جنگی وا مرد نہت شمۓ ھوشگین دپ انت و مفت و خدایں جاک و صلوات انت.
پرواہ نیست شما وتی شرین کار کتگ انت و منیگاں انگت انت : بلے بیای پیسرا چونڈے ھوشکین نگن جورے کن انت گڈا رندیگین رندای انت.

گل خاتون گوشت کہ اے آسکانی چونین مسافر و مہمان کہ ھچ نہ گوشیت و گرو دار نہ کنت.

[MirAskaniBaluch]

حقیقت کدی چیر نہ بیت.

تؤلگ و روباھا مدام شپانک و مخلوقے لٹ و ڈوکان کشت و ٹپی و ٹوری ئیے اتنت.

گڈا روباھا پہ تؤلگا گوئشت کہ کم بخت مخلوقے لاپ شرشر سیر انت او منا ترا شودا کشت.

تؤلگا گوئشت گڈا شئور چی انت،
روباھا گوئشت بلہ واجہ تؤلگ !

من ترا ماں جنگلے بران و لہتے سہرین رنگے زوران ماں لوھیگے کنان و شر لہڑے دئیان بلی شر رجاینگ بنت.
گڈا تو  لوھیگے توکا دئور بہ کن بس وتی سونٹا ڈنا بکن کہ نفس کئشیت بکنۓ.
یک ساحتے چہ رند دربیا ڈنا تی رنگ برابر بدل بیت سھرے بیت.

گڈا من پہ جنگلے جانوران اعلان کنان کہ  پادشاہ ھمیش انت. وھدے کہ تو پادشاہ بیت ئے کڈا مۓ لاپ شر شر سیر بیت.

گڈا اشان ھمے ڈولا وتی کار انجام دات و روباہا اعلان کت کہ بیای مۓ بادشاہا جوڈی بہ کنیت.

گڈا دراھین جانور آتک و جوڈی اش کت بلہ ! شیرا باز چاریت  اے دیم و آ دیما مان تریت بوی چیت کہ بوی و جرندی تؤلگ ئیگ ان  بلہ رنگی نوکین ان بلکہ پادشاہ  ان بلہ شک بیت ! خیر.
 
گڈا شیرا گوئشت خیر ان پادشاہ گڈا تی حکم چی ان، روباھا جواب دات کہ تؤلگا خاک و سیاہ ھم نزانت، گوشتی بلہ ! واجہاں حکم ھمیش ان کہ ھر کس کہ شکار کنت پیسرا بیاریت و  پادشاہ ایش پیش بداریت و رندا  وتیگا بوارت  دگہ ھچ  نیست.

گڈا ھمے حکم بیت و روباہ و تؤلگے لاپ سیرات چہ شیر و پلنگانی شکار کتگین جونانی دل و لاپ و رؤت و پیکڑان شرشر آپ و لاپے اتنت.

شپان تؤلگان کہ شودیگ بیت انت گڈا کولایت اش وتی رسمی پیروکی شئر اش جت. : شیر بیتگین تؤلگے : پوست ھوں پر بیت کہ بروت ھور بہ بیت گون ھما تؤلگان  وتی عادت و پیروکے شعرا بہ جنت گون.

 بلہ ! روباہ گپت و پدا نیندارینت وگوئشتی پہ تؤلگا کہ تو زانے کہ اگاں شیر بزانت  تو تؤلگ ئے گڈا شیر منئیگ و تی ھڈان توش توش و بہر بہرے کنت،
 نبا دارے شپ ئے رد بہ کپ ئے گون تؤلگان ھور ببئے وتی پیروکی شئرا بجنے گون.

گڈا ھو ھو شپان  تؤلگان کولایت بلہ اشیا وتا پزور داشت. کہ یک شپے تنہا بیت روباہ اودا نہت شپ نیما وھدے کہ تؤلگان کولایگ و وتی پیروکی شئرے جنگ شروع کت.

اشیا چینگا نیشت و رگا توار کت پوستی پر بیت درآتک چہ ھونڈا وتئ جانی چنڈیت گوئشتی کوکو.

شیر ھوں نزیکا وپتگ ات پیسرا  زانتی کہ پادشاہ نہنت بلہ دلیلی پیش دارگی نیست ات  و زھرا پرات کہ پادشاھی پچ گپتگ ات.

شیرا ھما دمانا کوپ کت و گوئشتی زھرمار و مرگ بوشت کہ پیداگان تؤلگی گپت و چونڈ چونڈی کت و آسکانی دئر شوت دیم پہ عربانی ملکا زانتی کہ اے نامی پادشاھا  اھتبار نیست.

 

[MirAskaniBaluch]

مۓ بلوچی زبان پہ نبیسوکاں آساں انت و پہ وانوکاں گران.
 
 میر پیشوک و میر کیشوگ دو برات اتنت.
 کہ یک ے بیچارک پہ جنگ و مڑو دعوایا جسمانی قدرت ئی کمزور ات و یک ے سک تیار و پہلوان و بہادری ات.
 
 گہوڑا بہارگاہ موسم آتک پہلوانیں برات کہ نام ئی میر کیشوگ ات وتئ کمزوریں برات ائے  گؤشت کہ نام ئی پیشوک ات.
 
 گؤشت ئی منئ برات نے بہارگاہے موسمیں من مال و دلوتء زیران و روان پہ کوہ و گیابانء. کہ تو دریک و دئور کت نہ کن ائے تو ھمدا بہ نیند مچ و ڈگاراں آپ و مین بہ کن و من ترا چہ تیار تراں من مال دلوت بران و چاریناں ھمانگور وانڈو بآں،  میر پیشوک گؤشت شرین منئ برات من ھمدا نینداں  پشت پدا خیال داری کناں و تو پہ سلامتی  مال و دلوتاں و جتء ھمراھیء بزیر و برو پہ بہارگاہا.
 
 گوڑا یک برے میر پیشوک گوامگواہا ماحلہ چہ وابا پاد آتک  شوت کہ ھمآئ پنڈ ات پہ آپ ئیگ و تشک ے ایر کنعگا کہ مچ و ڈگاران بہ مین ایت.
 
 بزاں دگہ یک شیطان و ڈوولے کہ زانتگ ی میر کیشوک ادا نہ ھنت و اے حیراتیں میر پیشوک یک دھلانکے مالیں پمشیا پیسرا شوتگ آپ ی مردے گپتگ و مں وتئ مچ و ڈگاران ئی کتعگ.
 
 وھدے کہ میر پیشوک شوت دیستی کہ منئ تشک اے مردا ایر کتگ حیران بیت مرد ئی جست کت واجہ تو پچا منئ آپ گپتگ مروچی وا منئ پنڈ انت تشکے بارئیگ من ئیگ انت.
 
 بزان مردا پیسرا شئور کتگ کہ ھنچو میر پیشوک بہ یایت جنانی. گوڑا وت مں وتا  مرداں یک و دو بیت و جنگ بیت انت میر پیشوک ئی شر جت و ٹپی و ٹوری کت،
 و گؤشت ئی کہ دوبارگ پرئدا ظاھر بیت ائے تئ دوئیں پادان پروشاں،  من ترا دگہ برا مں شہرے گور و کراں مہ گینداں اگہ نہ  تئ ٹیٹاں برا بلی لنگ بئے.
 
 
 میر پیشوک شوت لوگء وتئ گونڈو ائے گؤشت کہ برو چر آدگہ میتگء ملای توار کن کہ پہ تئ ناکوا یک ناموے لیکین و دیم دئیں کہ زوت وتا بہ رسین ایت.
 اگہ نہ مۓ مچ و ڈگار و اے سال  محصول دراھین زوال و بربادے بنت.
 
 گوڑا میر پیشوکء یک ناموے نبشت و دیم دات کہ ملا چو منئ ڈولینی ات، او کاغدی چو نبشتہ کت، منئ برات اگہ تئ دست مں ھونانیں کعشی و بیا مال و دلوتا جت ے حوالہ کن بیل و بیا.
 
 وھدے کہ میر کیشوکء کاغد رسیت شوت پہ یک ملای کہ کاغدا بوانیں ایت.
 انگو آنگو تریت یک ملایوکے  ڈیک وارت کاغد ئی دات پہ وانعگء.
 مردا وت نیم ملایوکی ات شر وانگ ئی نزانت و  نبیسوک بی حیال بیتگ ات لہتے زبر و زیر ئی نہ جتگ ات.
 
 
 نبیسوکء : مردم دعرین نہ ھنت ملکی مردم انت.
 وانوکء : "درین" و شرفدارین ملکی مردم انت.
 نبیسوکء : مۓ کستر "لیکیتگ" مطلب شوتگ کہ مچ و ڈگاران آپ و مین بہ کنت.
 وانوک : مۓ کسترا "لیکیتگ" مطلب اے کاعد مئ کسترا نبشتگ.
 
 المہم برات ئی سرپد نہ بیت و نہ یاتک و اے دگہ آپ پنڈا پدا گوامگواہا میر پیشوک ماحلہ پاد آتک و شوت کہ مروچی تشک منئگ انت و منئ پنڈ و بارئیگ انت.
 دہ دھا شوت اے رندا پیسر چہ ھما دگہ شیطانء و چارت ئی ھو انگہ تک آپ کسء ایر نہ کتگ و لگیت پہ تشکے ایر کنعگا و سوس و حاکانی دیر کنعگ و دروپعگا.
 
 بزاں آ مرد ھوں بیداگیں دیم پہ تشکا کہ آپء ایر بہ کنت وھدے کہ پہ تشکا  آتک و رسیت چوش کہ دیست ئی میر پیشوک آپء نوکی ایر کنعگایں،
 گؤشتی پیشوک من ترا نہ گؤشتگ کہ دگہ برا مں شہرا ظاھر نہ بئے گوڑا  دھلانکی دات پہ  دو دستی و زھر کنکی.
 
 میر پیشوک مں تشکء کپت و سری پہ تلاری رھیں ڈوکے  لگیت جاہ پہ جاہ وفات ئی کت و شہید بیت.
 
 رندا کہ برات ئی سہیگ بیت اے مرد تتک و شوت مں کراچیء و دگہ ملکان گار بیت کسء نہ زانت کہ کجا شوت.
 
 دلگوش:
 
 نے زبان ھماینت کہ واناک بہ بیت و مردم سرپد بہ بیت.
 پرچا کہ نبیسوک و زانت کہ چئ نبیسگاینت و وت اش ونت کنت پر آئ دلء آسان انت بلہ بئے ھما انت کہ پہ دگران واناک بہ بیت نہ پہ وت.
 
 چوش کہ وھدے میر فلانی وتئ لاگء سوار بیت لاگی سران بیت و شوت ::: مطلب سران  و غران بیت و شوت آشانیں گپے کس فکرئے نہ کنت .
 
 بلہ اگہ بہ نبیس ائے کہ وھدے میران فلانی وتئ لاگا سوار بیت: لاگی سعران بیت و شوت. مطلب لاگی جوتک جنان و دعور کنان بیت حتماں حالۓ بہ گیرت بارئین وتئ منزلء شوتگ و رسیتگ یا کہ جاگاھے لاگء دعور داتگ کپتگ ٹپی و ٹوری انت چنیت و بریت ئی لوگۓ رسین ات.
 
 نے اگہ زبر و زیر جنعگء بی حیال بیت ائے گوڑا لاگے صاحب بزانکہ مرتعگ گون اے بلوچی نبشتانک رھبندا و چیزے روچا رند ترا حال رسیت کہ فلانیا وفات کتعگ خرا دعور داتگ.
 
 
 
 آسکانی بلوچ