MANZOOR BISMIL

[°ღ•ℳℐℛ ÁŚℋŦÁQ●•٠]

Bismil Poetry is the creation of beauty of wordsssss and deep thought....................... whenever i read bismil's poetry i think very deeply............

[Zahida Raees Raji]

کساب

گشئے کہ مابراک ء، ائیدی ایں

کساباں کارچ ء، ڈکی ئیں

ھمک ہند ء، جاہ

وراک ء، وان بہر ء، بانگ

مے ہون ء، گوشت چینچو شیرکن انت

ما نہ زانتہ پیسرا

مے لوگ پرسی پتر انت

نہ زانتہ ماکہ(مااوں) مردمیں وتی دل ء-

کساب ونڈ ء، گڈ بنت روچے الما

ہمے امیت گوں ما ہمسپر

ہمیش زندء_ مڈی انت

منظور بسمل

[Zahida Raees Raji]

    نہ مرگے آں ، نہ درچکے آں

    مں دید پانیں بر مشے آں

    بشارتانی تر مپے آں

    یا اورت چاریں چمے آں

    پرشیت شکر تئ کندگاں

    مں بے زبان گنگے آں

    زمانگ ء- یلہ کتہ

    گشئے ابیتکیں ہلکے آں

    ڈلانی دیم رستگیں

    چو کنٹگیں چگردے آں

    پتات شان گیدء_

    کروج منا کہ نکشے آں

    پتینک پیر زالے ء_

    نہ بتکگیں یک گرنچے آں

    منظور بسمل

[YaaGii]

Sarpaden dewanagan bazar neist
Korren chagerda mani bestar neist
Dedag aan ars o dil aan pahar neist
Kerd neist shahi tabein goftaar neist
Pahar banda chon dostani sara
Wahde jende sahega aetebar neist
Ladoken wahda ra hech opar neist
Shar bet ya sher, ida harks pawat
Besmil e poors int grewag o zar neist

[Zahida Raees Raji]

وتی بابتءَ
منظور بسمل


’’منظور تو آ پیشیگیں بسمل نہ ئے!
وانوکءُُ گوشداروک تئی
چہ تو گِلگدار اَنت کہ تو پَدمنتگ ئے، پشکپتگ ئے
تئی شاعری پُشتا شُتگ
اے دَرگتءَ تو چے گُشئے؟؟‘‘


’’راست اَنت تئی گپ ءُُ ہبر
ہَو اَنچُش اِنت
ہپت سال کُبل اِنت
چہ وتی ڈیہہءَ دراں
دیریں چہ حاکءَ سِستگاں
چہ زید ءُُ بوماں مَنتگاں
چہ دوزواہ ءُُ سنگتاں برگَشتگاں
چہ مَہرماں دردَمندگاں
کسّے نہ گنداں چمّء وت
بس اِشکناں حالاں بَدیں
کسّے جتگ،
کسے لدیگاں چِست کُتگ،
کسّے گُرازاں تیربارارنی کُتگ،
کسے دراں ڈیہہءَ شُتگ، واتر نہ بوتگ انگتءَ
کسّے ماں کوہءَ وانڈہ اِنت
کسے ماں شہر ءُُ میتگاں ، بس تُک ءُُ نُک
کسءَ گوں کسءَ کار نیست
ہرکس وتی ہیداں گوں اوژنا ہر کُجا
ہرکس گُشئے کہ بیمّےءِ لاپءِ تہا
ہرکس وتی تْرُسءَ دِلاپ
ناں چم گندیت سُتکگیں لوگانی لاٹوریں پُراں
پُل کرتگ ءُُ آواریں گنج ءُُ مڈیاں
پُورّ گِپتگیں ہَیسی سرانی مازَہاں
ناں بزّگیں مات ءُُ گُہاری زار ءُُ چیہانٹے منی گوشاں کپیت
ناں بَیرکے گِنداں کہورےءِ سرا
گوں گْواتی شِیکاں لیب کنت
ناں حالتاکے کیت اِدا پہ وانگءَ
نیکہ کتابے نوکتِریں دستءَ کپیت
ہُشک ءُُ کلنڈ اِنت نُک گُشئے
بس مارگے کولنج کنت
کُہتیگیں ارواہءَ منی
تُنّیگیں بالادءَ منی
دل دَور کنت
چم ہون بنت
ہم لیکہیں سنگت دْرہیں اَتک ءُُ شُت اَنت دُوریں دِہاں
پَشکپتگیں بَس یک ءُُ دو
گیروشَگ اَنت گوں کار ءُُ روزگاراں وتی
گوں کےَ حیالاں بہر کناں؟
رُمبے ، بَلے تہنایاں من
ہستاں ، بَلے بیگْواہاں من
پشکپتگیں مال ءُُ متاہ لوگبانُکے
نندیں گَمے تالاں کنیں
موجیں دلے گْواتءَ دئیں
روزگارُکے ،
تیلینگءِ نیمون روچانی منی
اے زندگی،
اے سِٹّ ءُُ کپ
اے جِنتری گردگ ماں یکیں جاگہءَ
پہ اے جہاں گولیں دلءَ
چہ قْیامتےءَ کم نہ اِنت،
چو کہ کپوتے ڈبّےءَ کوچنڈگ اِنت
سالءِ سرا پہ کُوکُویے اومان کنت
شش ماہ پہ چینکے ءَ زَریت‘‘


’’زوراک اِنت دُنیا پہ نِزورءَ دائما
ما اَنچُشیں
پہ ما گُلامیءَ ابید نیست ہِچ دگہ
ناں دستءُُ پادانی وتی مستر وتیں
نیکہ وتی ورد ءُُ وراکے نامہءَ
نَے ماش بَٹّ ءُُ زِکّی ساپیں روگِنے
نیکہ تَباہِگ دل تَبیں
نیکہ پنیر ءُُ مَستگے
نیکہ مُزاتی کَپّویے یا تامداریں آرَگے
نَے بیگم جنگی شیرگیں
نیکہ ہَلینی یے رسیت پہ تام چَشی
سِیسرِکی چانگالے رَسیت ، نیکہ مَدر تَہہ رُستگیں
نَے کُوٹَلُکے گْواہ کنت
نَے لَوشی نارُشتے کہ ہاتِر وش بہ بیت
نَے کوہَلیں ماکے چہ گْواشاں تازَہیں
نَے کاہُکے دَر رِتکگیں روپیت دلءَ
نَے ٹِیٹُکی شِمشے نَہ سبزیں آلَکویے چم کپیت
نَے پَشتلینکے پہ شگام
نَے میشویے بیت پہ رَگام
نیکہ نَلاپیں ماہی یے ہوشام دنت
نیکہ تَرُونی سُہرویے
نیکہ کِری سوریں سرے گوں بَٹّےءَ
نَے بَنگی کیفے جُلگہیں
رُمبینیت فکر ءُُ وسوساں
ناں گْوپش گیجیں وابُکے
نَے تَلّی کؤشے لَہمُکیں
نَے گردش ءُُ سیلانءَ تام ءُُ لِزّتے
بس وہد اوگاریں لدءَ
عُمرءِ بہارگاہءَ چَران
اِمروزءَ باہیناں وتی،
اُمّیت واراں چہ حُدا
اوستیگ چہ زاتءَ وتی
بلکیں بہ گَردنت نوبتءُُ باری پدا
بلکیں بگنداں پُر مُرادیں گیدیءَ
بلکیں پدا تیجار بوتاں چُونک جت
بلکیں پدا گُشت اَنت ہما پاہار ءُُ لہڑانی حیال
بلکیں پدا واگَشت ہما بُود ءُُ کمال
بلکیں دگہ ’’آپ رنگ‘‘ ءُُ ’’ساچ ‘‘ یے دات ترا
بلکیں دگہ ’’کانیگے ہُشکیں‘‘ آپ کُت
بلکیں وتا رَنگےءَ رَتک
بلکیں دگہ نامے پِراَتک‘‘