ھمبلیں بْرات تنگی
دْروت ءُ دْرھبات ئے۔
سرھال باز وشّ اِنت بلَے من نہ زاناں کہ منی کم اَگلی ءُ کمزانتی اِنت یا کہ شُمئے ھیال ءُ گالانی مانگیشگ کہ منی سرپدی ءَ چہ باز ڈنّ اِنت۔ من باز جُھد کُت کہ بندِیک ءِ سر ءَ بہ شوھازاں بلَے اے چمشانک ھنچوش مانگیش اِتگ کہ من ءَ نہ کہ بندیک ءِ سر گندگ ءَ آتک ءُ نہ کہ بُن۔ اگاں منی ھبراں دل ءَ نہ کن ئے گُڑا من اے گْوشگ لوٹاں کہ ھیال ءَ تچکتِر ءُ گالاں رِد ءُ ریزگ بہ کن گُڑا واناکتِر ءُ پہ سرپدی ءَ ارزان تِر بیت۔ اگاں نا نِزوری چہ منی کم اَگلی ءُ کمزانتی ءَ اِنت گُڑا ھم من ءَ سرپد بہ کن دانکہ من ءَ وتی کم اَگلی ءُ کمزانتی ءِ سما بہ کپ اِیت۔ (نبشتہ رھبند ءِ تہ ءَ وَ سکّ باز رَدی ھست کہ وانوک ءَ بامبِرّین اَنت)
تئی ھِچمَزانتیں برات
