حسن آبیار ءِ شعر ءُ پربند ندر پہ باسک ءِ وانوکاں

[Zahida Raees Raji]

شائر حسین آبیار چه چهبار(ایران)
غزل15
په  تئی دردان درد بینت درمان
بهت منی آتکگ که گلنت کندان
چه هما  دورا  سنگَهَیْ توارنت
ایْ گلَیْ برمشنت کنت دلا سندان
نِئ  دلا  تاهـیر  په   گلیْ  دیدار
دل پدا شُل بوت  چه وتـی بندان
آ   گلیْ   ناز  و   لڈگان  کبگی
گوْڈلی تیرنت  مـئ  دلا  سنبان
یکبریْ گوْش کت چاردهی ماها
میْتَگا هال بوت  در کپت رُمبان
سیل کنت مهلوک  آ  گلا ماهیْن
نیْ   گلا  همتا  ماڑی  و  کـُلّان
روچ  وتی  دیما  پوْشتگ ابران
آ  گلیْ  نورا  روچ   ببی  تاوان
کل  دلی  واجه  مان  وتی جاها
بوتگنت  بیْساه  سرمگیْن  چمّان
گل  منی  سربوت مهلبَیْ  بویان
شِنگ بَیان بوتَنت کوْچگ وباگان
دل تمام بودناک په گلیْ سرگوْات
کت وتی  زلپی  هر گوْرا  چنڈان
آ گلی توسیپ  تو نکت  شهبیْک
تی زبان لچّنت  شَر  نجنت گالان
چهبار؛3/12/1391شمسی

[Zahida Raees Raji]

نعت محمد (ص)
حسین آبیار
مرچی    پدا    بنگیْج   کنن   نام   نبی   پیغمبرا
شهدیْن   زبان  اکرار کنت وصف  گلانی زرگرا
جانا   تپیْن  کربان کنِن ، شاه مبین ، نرمیْن  دلا
رۏچ  و شپان درشان  کنِن دردان دلے ما سدبرا
مۏر و مدگ آزمان  ملک ناما  تئی تسبیح  گشان
انسان  و   جنّ   ذکرِ   کنن  پاکیْن   نبیّا   اَزبرا
تی هیبتا ،کۏهان رچنت ،چنڈان بنت، سپتیْن ڈگار
لرزنت  دلان  سینه کباب  یادان  تئی ، چه اَندرا
آشک  تئی  دیوان کننت ، منجارکننت، تئی دوریا
پرتئی  وصال  پاتال کننت گرمیْن دل و پُل پیکرا
عالَم  دوئیْن، بےکار بنت واهان دلان ،درّیْن نبی
سنگ وڈلان دستان کننت پْرۏشنت نگینیْن گوهَرا
مستیْن ملنگ،اِشکا تئی یل دات همک،سیْریْن زِرا
زیْدان  تچان  بوتنت  گلام،تژنا مجنت کس پیْسرا
زیلیْن  شپانا  رد  کننت ، آپِ  حیاتا   سر   بینت
جاما  حیاتَے نۉش  کننت  زندار کننت  پلّیْن  برا
وهد  که  بدن  زندار بنت سنٹان  گلیْن  آبدار بنت
لالیْن  لبان   اظهار   کننت   نامِ    محمّد   رهبرا
کلّیْن  جهانے رحمتنت ، پاکیْن   کسانے  زیملنت
زندگ دلان و رهروان لبّیک گۏشان بنت تئی درا
شاهِ  شهان  پاکیْن  امام ،  تاجِ  همک   پیغمبران
حجّت تمام  ،عزّت  تبار، داتگ کمال مئے اکبرا
سوگند  ضُحی  ونتگ  تئی  مدح  و ثنا رۏچِ اَزل
زیبداری  کت دۏرِ  نبی معراج  بُرت مئے داوَرا
مهمانیے  پتّر  پچنت  خاصِّ  نبی  عرشے  سرا
اقبال  و  بهت آشکار  کتگ ربِّ  جلیل  په  دلبَرا
آزمان تبک عنبرفشان  بوتنت تمام  بوی  و بُسان
باگیْن  بهشت  دیوال  کتگ  شهمِ  نبی مئے قادرا
برباد  مبیت  شمس  المبین  چه  گرمیِ نورِ  نبی
بر بادیَ  دیْمے گرگ  ساهیْل  کتگ  ابران  سرا
هشتیْن بهشت سیْراپ بنت چه واجَهےنمبیْن  یدان
دریا وبهرسَیلاپ بنت  چوْلان جنت  لۏنجیْن  زِرا
کوْن ومکان جهلتر تیا   کعبو  گلیْن  تئی  جاگهنت
هشتیْن کلات ، کل کاینات خاکان تئی،بست سنگرا
دۉستیِ ربّ کامل نبیت  همراه  مبیت  تئی  آشکی
اِشکِ  خدا   اِشک  نبی   لۉپنت  مدام  چه  بُندرا
هر کس  مداریت  دۉسترا  پاکیْن گلا ، جندا  وتی
گۏن سد هزار فرمانبَرا، ڈاهوار  ببیت آ هر گۏرا
آ کس میار زرتگ جهان،دۏستدارببیت شاهیٌن گلا
باگیْن  بهشت  جاگه   بدات  پاکیْن  هدا   آ  اَختَرا
هرکس وتا مرشد بزانت،رهشۉن نهنت چه  احمَدا
کلّیْن  مرید  گمراهیا  چمّان  پُران ،  بنت  جاندرا
آبیار  تئی  اِشکا   تپیت  جان  و تنا  بریان  کنت
پلّیْن ولی،پیران دین،زانتکار گلیْن کپت  صرصرا
شاعر  تئی  ناما مدام  اکرار کنت ،  په کل  توان
پیْشال  کنت   جانا    وتی    مدح    نبیِّ    انورا
چهبار؛۲۵/۱۰/۹۲شمسی
 

[Zahida Raees Raji]

غزل/حسین آبیار
تی انتظار  ماهیْن  جَنک  نشتَن  پدا  دْراهیْن شَپا
دردان دلی سهریْنت  دَما  پر  نالگ و گرمیْن  تَپا
رنجیْن  دلا   گپتار  کن  ، وشّان بکن ،تو مهپَری
بیْهودَیِن   گپّان  مَجَن ،  اشکیْل بکن  هاریْن   دَپا
پرچےمَرۉچ رَنجَ چه من،سْاهت ودمان،تو گلپری
رنجان دلی ریْچان بکن ، دلگۉش بکن تو  بےوپا
تو بیا  دَمانے مئے گۉرا ، اِشکن  پَدا  تۉرا دلئے
دل مَن وَدارنت تئی دلئے،چمدار نشت گۉ سد جپا
چه هچ کسا تُرسے مَدار ، درد و گمانا  ریْچ  دَرا
رَس تو مَنا ، یلدَئے جِهان،نند گۉ مَنا  گندئے  نَپا
آبیار  تئی اِشکا مریت  ، کربان  کنت جان سَدبَرا
کٹـّیْن  وَدار ، دیْما  دَرآ ،  سودِے  نمانیت  پَشکپا
چهبار؛16/10/92شمسی

[Zahida Raees Raji]

غزل/حسین آبیار
چه  تئی  رُکسار  نے   منا  وازآر
نے  دلا  واهشت  جز گلئے  دیدار
رۉک دوئیْن چَمَّئے  اے بَدیْن دهرا
جُز  تئی   پیْوال    آ   نبنت   تبدار
جان منی گیمُّرت  کنت طلب زلپان
در جِهان نیْستنت  جز گلا  وازدار
گم   تئی   دایم   کت   گلا  ساهیْل
نئ  گمان  واهشت  جُز منی  پادار
سنٹ تئی  وارتَگ  دل بگشت تمّاه
تو جواب گردیْنت  پَد  نبیت تامدار
هلک جِهان سَرجَم تئی دلئےلۉٹۉک
نے  تَرا   شیدا   چۉ  مَنیْن  واهدار
بِل  تئی  آشک  سیْحِرَنت   زانتکار
چۉ منیْن  آبیار کس  نبیت  گۉشدار
چهبار؛17/08/92شمسی

[Zahida Raees Raji]

گزل/حسین آبیار

جلل و کوکار رُست بلند آزمان
کُل مَلک گریْتگ پہ دلی سوزمان
در عَجَب منتَنت سرجَمیْن جِنّان
کلکشان هیران گشت چہ اے کاران
کنت نبی براهیم چُک وتا کربان
میْڑ نَکنت بَچّیگ بارت دما فرمان
نازگلیْن چامَل میْن بیت هاکان
زه سرا ساهیْل ذکر گلئے نامان
زور دات کارچا آ نکنت بُرّان
اَمر مَکنت سلطان پیْش نروت سامان
اے وڑیْن کارے کت خلیل اَرمان
ربّ دما رازیگ چہ چُشیْن عزمان
ربّ کتگ فرمان،واجهیْن جبریل
کُہ گُرانڈے بَر چیْر گلئے گامان
نیامتِ ایمان کار بکت آسان
اے وڑا شاهان سردَینت جامان
کُہ گُرانڈ آرتگ کت نبی کُربان
کُل زمین آزمان بوْتک وتی چمّان
میر دلا سَمبال رد مَدات شیطان
بل مُدام زانتا هالکئے حُکمان
بے وسنت آبیار درگت و وهدان
یک دلے داریت دنت تئی وامان
هیچان؛13/07/93شمسی

[Zahida Raees Raji]

ڈکّال
..................شائر:حسین آبیار
دلگوْش بِکَن ر پیک و یار /// پہ دلجَمی گوْشان بِدار
مُلک و دَمَگ شهر و دَیار /// ڈکّال بیاتکگ در گُزار
آزمان بخیلنت و نَگوْار /// آپئے بَدل گوْار یت لِوار
مهلوک توامیْن دَر شِزار /// دِهکان گُلیْن گِریْتَگ پہ زار
چُنت سال نَرتکَگ تِرَمْپےهار /// مردم ندیست بلگ و بهار
کهن و کلار بوتن شکار /// آپشار توامیْن بے پَکار
جویان نَتَرنت جو سَلار /// باگان شَهی بوتنت پَلار
ٹی ٹی نَنندی چیْر تَلار /// نمبے نمنتَگ ڈمب ملار
لوجَر مہ کوْران بوتن گار /// سبزیْن پُگل گشت بے تَوار
کوْهان نمنتگ درچک و دار /// زیْدان بِمُرتنت زوم و مار
بینَگ نبندیت خوشگوار /// وهدے مبیت آپئے توار
چیهال نَجنت سیسی تِبار /// کبگی نَلُڈی چوْ کِبار
سَبزیْن کَلات و پُل حَصار /// بُستان و باگ و لالہ زار
گریْشگ تهاریْن در هزار /// بیْران گشتنت مَلگزار
ولّان نمنتگ لڈّ و بار /// پوْشت زمین دنز و گُبار
اَمبان گڈیْن پلّیْن اَنار /// زنڈیْن ترْنج سهریْن کنار
سولیْن کهیر ، شاگیْن چنار /// تونا بهُشکت کل بُنار
آ بَستگیْن بَند و حِسار /// بے آپیا گشت انکسار
مچّے نگندئے استُوار /// جمبر نبیت هچ ذمّوار
سیہ گوات بکشیت گوْ تَلار /// سوتکی دَمَن سَهدار هَلار
شهمات کُتَگ روچئے جَلار /// بیرانی کُت مُلک و کَلار
سازے نجنت مرچی کُلی/// کوکو لسانیْن شانتُلی
نالگ نکیْتنت بُلبُلی/// دَرشان بِکَنت دَردان دِلی
ڈکّال بیاتک پہ توجَلی/// جان و بَدن مُپتا شَلی
سَبزیْن کَپوْت و شاتُلی/// پر ما نَجَنتِنت دو نَلی
گَپّان نَگِندَن وَژدلی/// ارسان بِریْچی تُرونْگَلی
بَیْنا نَروْتنت مُشکُلی/// هوْر که مَگوْار یت موْسمی
مَردم نَنِدَنت همدَمی/// وهدےکہ هَستِنت بازکَمی
جوهان نگندئے گندُمی/// کاهان نَروپئے دلجَمی
دانے نگندیت زَرگوْری/// میرے ندیست پہ دروری
هوْران نَگوْارَنت اِمبَری /// اَبران نَگِندَن جَمبَری
بَیْنا شُتَن کُل مَیْزَران/// وَشبوی و مسکیْن کُلدَران
چہ قحطیئے بازیْن گَمان/// سهتا گوْزن وهد و دَمان
گپّئے نجنت هاریْن زُبان/// آپے نمنتگ بَر لبان
مُرگِے نَگِندَن پَرپَران/// شیلے بجنت کوْہ و دَران
مالدار و گَنجِیْن بُزگَلان/// مرچی نگندئے تو گَلان
گوْکان و گامِیْش و هَران /// میشگل گوسیہ موْریْن بُزان
هُشتِر گوْ بگ و لِیْڑوان/// شیران نگندئے کنڈَوان
دَلوت تَمامیْن مُرتَگَنت/// بَندانی ڈوْکان رِتکَگَنت
هُشکیْن دِرَچکان سُتکَگَنت/// سَبزی چہ بَینا رَپْتَگَنت
ایْشِنْت نگوْارانئے اَثر /// ریْمان کنت روْکیْن بَصر
گواریت دلا گرمیْن شَرر /// پروْشیت دمانا باسک و گوْر
سکّیْن عذابیْن پہ بَشر /// وهدے بگند یت شوْر و شَر
ربّا تو رحم کَن مَئے سَرا /// هَوْرانْ بِگواریْن اِمبَرا
سَبز کَن تَمامیْن کهچَرا/// سیْلاپ بکن شیْپ و گَرا
سیْراپ بکن دشت و بَرا/// مسکیْن ڈگار و ماپَرا
ولاّن بِسهڑیْن گُلپَرا/// مچّان پَیاز گوْ کوکَرا
لیْٹیْن دمانے چادَرا/// پَچ کَن دَمے رزکئے دَرا
نیْامت بکن کل بَزگرا/// چَہ آ وَتیّ گَنجِیْن درا
دْوایا بِکَن تو مُستَجاب /// هَنو بِدَئے پَر مَن جَواب
سینہ منی بوتَگ کباب/// دور کن وتی درد و عذاب
هوْرے بگواریْن پہ شِتاب /// مَیْل پہ دلا هچ اضطراب
توبہ کتگ میر و نَواب /// نیْستن دَرے بید تی ثواب
بندگ تئی گوننت پہ داب/// پیر و کماش ، هُرد و شَباب
نیْستن دَرے ، پَر دلوَتان/// مور و مَدگ ، پهکیْن دَتان
لوگی حَشم ، گوگ و پَسان/// قحطئے اَسیر ٹوه و کَسان
تونا ڈلیْنت روباہ و ڈال/// تولگ نَجنت چیهال و گال
شیْر و مزار مرتن پہ هال/// کوهی بُز و ملّیْن گزال
ڈُکّال ندنت هلکا مَجال/// رستر توام منتگ هڈال
گدگےنَجنت وهدئے نهال/// اگونڈ شَلت هاکا زَوال
مرتَگ زمین درتگ ٹوال/// گژنَگ دَوا ، سوالی سَوال
سولیْن کهیر سبزین چنال/// پُلّے نَمنت تاکان شِنال
هُشکت گرَک ، مچّئے کَٹال /// کُنٹی گَلِت ، جوڑِت مَٹال
ایْشَت منی واهیْن خیال/// عرضے بُکت چندے مَثال
آبیار هُشِت وقتِ مَقال/// گیْشتر مَکن تو قیل و قال
کنتِنت نظر مئے ذوالجَلال/// کُٹِّیت جهانا اِے مَلال
هیچان،20/03/95شمسی